раскапры́зіцца, ‑рыжуся, ‑рызішся, ‑рызіцца; зак.

Разм. Пачаць моцна капрызіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расплява́цца, ‑плююся, ‑плюешся, ‑плюецца; зак.

Разм. Пачаць многа пляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расп’я́нствавацца, ‑ствуюся, ‑ствуешся, ‑ствуецца; зак.

Разм. Пачаць моцна п’янстваваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассвярбе́цца, ‑біцца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга свярбець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхандры́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Пачаць моцна хандрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

half-cock [ˌhɑ:fˈkɒk] n. :

♦ go off at half-cock BrE, infml пача́ць (што-н.) без дастатко́вай падрыхто́ўкі; сказа́ць ці зрабі́ць неабду́мана/неразва́жліва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заня́цца¹, займу́ся, зо́ймешся, зо́ймецца; займі́ся; зак.

1. чым. Пачаць што-н. рабіць, прыступіць да якога-н. занятку.

З. спортам.

2. кім-чым. Накіраваць сваю ўвагу на каго-, што-н., праявіць цікавасць да каго-, чаго-н.

З. хворым.

З. сабой (пачаць клапаціцца пра сваю знешнасць, здароўе).

3. з кім. Дапамагчы каму-н. у вучобе, занятках.

З. з адстаючымі вучнямі.

|| незак. займа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Зматажы́цца ’налегчы’ (Сл. паўн.-зах.). Прыклад: «індычка зматажылася на гусяня і пашла комкаючы» (шчуч.). Улічваючы геаграфію, верагодна, з літ. Крыніцай можа быць matažgóti, matarúoti, mataškúoti ’махаць’, sumatažgóti ’пачаць рухацца, махаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Развашапру́дзіць, развашапру́джываць ’выклікаць задаванне, вычварэнне’, ’пачаць задавацца, вычварацца’ (Юрч. СНЛ), вашапру́дствавацъ, вашапру́дствавацца ’задавацца, вычварацца’. Ад вашапру́дзіцца (літаральна ад вошы і прудзіць, гл.) ’вычышчаць вашэй’, ’фанабэрыцца’, вашапру́д ’вашывец’, ’хвалько, фанабэрыста’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. каго-што. Пачаць імчаць, везці вельмі хутка.

Коні памчалі павозку.

2. Тое, што і памчацца (разм.).

Воўк памчаў у лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)