напаўдрымо́та, ‑ы, ДМ ‑моце, ж.

Стан, блізкі да дрымоты. Цяжкая напаўдрымота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўпрыто́мны, ‑ая, ‑ае.

Амаль без прытомнасці, амаль непрытомны. Напаўпрытомны стан. Напаўпрытомны погляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напя́тасць, ‑і, ж.

Стан паводле дзеясл. напяцца (у 1 знач.). Напятасць струны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аледзяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле дзеясл. аледзянець (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алергі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да алергіі. Алергічны стан. Алергічнае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апатрыды́зм, ‑у, м.

Спец. Прававы стан асобы, якая не мае ніякага грамадзянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацверажэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ацверазіць і ацверазіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашпарты́стка, ‑і, ДМ ‑стцы; Р мн. ‑стан; ж.

Жан. да пашпартыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перако́рм, ‑у, м.

Дзеянне і стан паводле дзеясл. перакарміць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнасе́ненне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абнасеніцца — абнасеньвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)