Ля́мша ’нікчэмны чалавек’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). З літ. lamšẽlis ’тс’ (Грынавяцкене, там жа, 2, 717).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мелі́ніс ’млён (у жорнах)’ (воран., Сл. ПЗБ). З літ. milinỹs ’тс’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 56).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяцю́к ’спакладаны парсючок’ (брасл., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. meičiukas ’тс’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 111).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нара́ў ’спадоба’ (Юрч.), нараўцо ’звычай’ (Некр.), параіцца: Дзе сяльца, там і нараўца (Янк. 1). Гл. нораў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Паўторка, беласт. повту́орка ’паўтарэнне’ (Сл. ПЗБ) паходзіць з польск. powtórka ’тс’ (Мацкевіч, там жа, 4, 30).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плаксі́нкі ’вейкі’ (швянч., Сл. ПЗБ). Грынавяцкене (там жа, 3, 529) генетычна суадносіць з літ. blakstienos ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прастро́га ’перасцярога’, ’строгае спагнанне’ (Нас.), прастрэ́га ’перашкода’ (смарг., Сл. ПЗБ). З польск. przestroga ’перасцярога’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыскі́чыць ’прыціснуць, змусіць сілай’ (дзярж., Нар. сл.), ’захацець чаго-небудзь’ (там жа). Відаць, з прыспічыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пульсава́ць ’абіваць збожжавыя’ (гродз., Сл. ПЗБ). Крыніцай запазычання лічыцца літ. paisýti ’тс’ (там жа), гл. пойсаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пучэ́лька ’невялікая звязка тытуню’ (ПСл). Да пучок, пук ’вязка, сноп’, параўн.: рэжэм цюцюну пучэчкох (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)