verántwortungsbereit

a які́ гато́вы ўзя́ць на сябе́ адка́знасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vertráuen erwéckend

a які́ выкліка́е (да сябе́) даве́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

simulíeren

vt сімулява́ць, удава́ць з сябе́ (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Géltungsbedürfnis

n -ses славалю́бства, ганарлі́васць, жада́нне паказа́ць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

míteinschließen

* vt уключа́ць у сябе́, змяшча́ць у сабе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

праяві́ць сов., в разн. знач. прояви́ть;

п. гераі́зм — прояви́ть герои́зм;

п. назіра́льнасць — прояви́ть наблюда́тельность;

п. плёнку — прояви́ть плёнку;

◊ п. сябе́ — прояви́ть себя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паво́дзіць I несов. (о поведении) вести́;

◊ п. сябе́ — вести́ себя́

паво́дзіць II несов. (делать движение чем-л.) поводи́ть;

п. вачы́ма — поводи́ть глаза́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́рчить несов.

1. (сводить судорогами) ку́рчыць;

2. (коробить) безл. крыві́ць;

3. (рожу, гримасу) крыві́ць, стро́іць;

4. разг. (представлять из себя) стро́іць, выдава́ць (за каго); (прикидываться) прыкі́двацца (кім);

ко́рчить из себя́ знатока́ стро́іць з сябе́ знатака́ (зна́ўцу) (выдава́ць сябе́ за знатака́, за зна́ўцу), прыкі́двацца знатако́м (зна́ўцам);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыкта́тар

(лац. dictator)

1) правіцель, які карыстаецца неабмежаванай уладай;

2) перан. той, хто паводзіць сябе ў адносінах да іншых уладарна і нецярпіма.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

падтулі́ць, ‑тулю, ‑туліш, ‑туліць; зак., што.

Падагнуць, падкурчыць пад сябе або прыціснуць да сябе (ногі, калені і пад.). Сабака заенчыў, падтуліў хвост і кінуўся наўцёкі. Чорны. Убачыўшы мяне, конь нахмыліўся, падтуліў вушы. Дамашэвіч.

•••

Падтуліць хвост — спалохаўшыся вынікаў сваіх паводзін, учынкаў і пад., стаць больш асцярожным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)