пралетарызава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) пралетарыем.

2. толькі незак. Зал. да пралетарызаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздрабні́цца, ‑дробніцца; зак.

1. Стаць дробным, больш дробным; раскрышыцца.

2. Тое, што і раздрабіцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́ўзацца, ‑аецца; зак.

Разм. Стаць тонкім ад трэння пры слізганні; сцерціся. Палазы ў санях скоўзаліся. Канькі скоўзаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схематызава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца), аказацца (аказвацца) схематызаваным.

2. толькі незак. Зал. да схематызаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбадзёрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Стаць, зрабіцца бадзёрым; падбадзёрыцца. — Соль? Гэна можна! — яшчэ болей узбадзёрыўся Карпечак. Аношкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фемінізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) фемінізаваным.

2. толькі незак. Зал. да фемінізаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перае́мнік

1. (напр улады) м Náchfolger m -s, -;

стаць перае́мнікам Náchfolge ántreten*;

2. (спадкаемец) Érbe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

узды́біцца

1. (стаць на дыбы) sich áufbäumen, sich auf die Hínterbéine stéllen;

2. (узняцца ўверх) áufsteigen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ambition

[æmˈbɪʃən]

n.

1) амбі́цыя f., сла́валю́бства n.; імкне́ньне да паша́ны (сла́вы, ула́ды)

2) прадме́т жада́ньня

His ambition was to become a writer — Яго́ным імкне́ньнем было́ стаць пісьме́ньнікам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ахмурэ́ць ’стаць невясёлым’ (Касп., КСТ), ’аслабець’ (Касп.), ахмырэць ’зрабіцца панурым’ (КСП), зхмарэ́ць ’тс’ (Грыг.). Да хмура//хмара, параўн. рус. охмарить ’надуцца, зазлаваць’, хмура ’пахмурны чалавек’, хмыра ’тс’, хмуры ’пакрыты хмарамі; пануры, невясёлы (пра чалавека)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)