малача́йнік, ‑у, м.

Тое, што і малачай. Увосень.. разгорнецца дзе над каляінай позні, сіратлівы малачайнік — дробная кветка на высокім сцябле. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надбро́ўе, ‑я, н.

Частка лба, якая знаходзіцца над брывамі. Выявілася, што пашкоджаны ў .. [байца] былі не самыя вочы, а ўсе надброўе. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надмуро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Тое, што надбудавана над чым‑н.; надбудаваная частка (у каменным, мураваным будынку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напралёт, прысл.

Без перарыву, увесь час. Гаварылі ноч усю напралёт. Танк. [Харытон] ночы напралёт праседжваў над шытвом, усё стараўся больш зарабіць. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Звесіць, нахіліць, апусціць усё, многае. Пазвешваць галовы. □ [Бярозы] пазвешвалі над дарогай рэдкія сіваватыя косы. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастыда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Абл. Пасаромецца. [Міхал:] — І не сядзі, як сыч. Сонца ўжо над хатай. Чалавека б чужога пастыдаўся. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́нія, ‑і, ж.

Хваёвае дрэва з парасонападобнай кронай і чырвона-бурай карой; італьянская сасна. Над краем адхону зелянеюць пініі. В. Вольскі.

[Іт. pigna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёнаву́шнікі, ‑аў; адз. радыёнавушнік, ‑а, м.

Тое, што і навушнікі (у 2 знач.). [Баляслаў] нагнуўся над столікам, уздзеў на галаву радыёнавушнікі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супако́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які спрыяе супакаенню, нясе супакаенне. [Васіль Цімафеевіч] слухаў лагодны, супакойлівы шум зялёных вершалін соснаў, што плаўна хісталіся над ім. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сюзерэнітэ́т, ‑у, М ‑тэце, м.

1. Гіст. Вярхоўнае права, панаванне сюзерэна над васаламі.

2. У міжнародным праве — сукупнасць правоў дзяржавы-сюзерэна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)