плацка́рта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.
Асобы білет на нумараванае месца ў вагоне поезда.
[Ням. Platzkarte.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ракетадро́м, ‑а, м.
Спецыяльна абсталяванае месца для выпрабавання і запуску ракет (у 2 знач.).
[Ад слова ракета і грэч. dromos — месца для бегу, бег.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спла́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Даплысці да якога‑н. месца і прыплысці назад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
танкадро́м, ‑а, м.
Спецыяльна абсталяванае месца для выпрабавання танкаў і для абучэння танкавых войск.
[Ад слова танк і грэч. dromos — месца для бегу, манеўраў.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угі́н, ‑у, м.
Увагнутае месца на чым‑н., дзе‑н.; увагнутая частка крывой лініі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вандрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.
1. Падарожнічаць, рабіць падарожжа. Трэба часцей вандраваць па роднай краіне, трэба больш яе вывучаць! В. Вольскі. // Разм. Доўга хадзіць, ездзіць дзе‑н.; блукаць. Кожны дзень пасля школы.. [вучні] вандравалі па мястэчку. Чарнышэвіч. Усюды ў прысадах зелянелі ўжо вербы, за вёскаю на паплавах, у лужынах вады, вандравалі даўганогія буслы. Лупсякоў. // Разм. Пераходзіць ад аднаго да другога, з аднаго месца ў другое на працягу доўгага часу (аб прадметах, з’явах і пад.). З вуснаў у вусны вандравала навіна [аб прыездзе гасцей]. Бядуля.
2. Жыць, часта мяняючы месца жыхарства, пастаянна перамяшчацца; бадзяцца. Калектыў увесь час «жыў на калёсах», вандраваў па вёсках і мястэчках. «ЛіМ». Каб зарабіць, я летам з бацькам Па розных вёсках вандраваў. Журба.
3. Весці неаселы спосаб жыцця, пераязджаць з месца на месца; начаваць. Першабытныя людзі не мелі сталага жыхарства і ўвесь час вандравалі з месца на месца групамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
replace [rɪˈpleɪs] v.
1. замяня́ць
2. (by/with) замяшча́ць (кім-н./чым-н.);
He was replaced by Tom on the team. Яго ў камандзе замяніў Том.
3. кла́сці/вярта́ць на ме́сца;
He replaced the book on the shelf. Ён паставіў кнігу на месца, на паліцу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Stélle
f -, -n ме́сца, пункт
etw. an die ríchtige ~ stéllen — паста́віць што-н. на ме́сца
an ~ (G, von D) — заме́ст (каго-н., чаго-н.)
an j-s ~ tréten* — замяшча́ць каго́-н.; стаць [заня́ць] чыё-н. ме́сца
sich an j-s ~ versétzen — паста́віць сябе́ на чыё-н. ме́сца
nicht von der ~! — ні з ме́сца!
die Zahl 100 hat drei ~n — 100 – трохзна́чны лік
2) ме́сца, yры́вак, ча́стка; мо́мант; паса́ж
3) ме́сца, паса́да, рабо́та, слу́жба
sich um éine ~ bewérben* — дабіва́цца ме́сца
4) шта́тная адзі́нка
5) інста́нцыя, устано́ва
6)
auf der ~ — неадкла́дна
an Ort und ~ sein — быць на ме́сцы
zur ~ sein — вайск. прыбы́ць, з’яві́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мо́крый мо́кры;
◊
мо́края ку́рица мо́края ку́рыца;
то́лько мо́крое ме́сто оста́нется то́лькі мо́крае ме́сца застане́цца;
глаза́ на мо́кром ме́сте во́чы на мо́крым ме́сцы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ёрзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Неспакойна сядзець, круцячыся, соўгаючыся з месца на месца. Гольдзін выціраў пот, ёрзаў, занатоўваў нешта ў блакнот і раптам перапыняў таго, хто выступаў. Шамякін. Рэгістратару не цярпіцца, ёрзае па крэсле туды і сюды. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)