meaning
[ˈmi:nɪŋ]
1.
n.
сэнс -у m.; значэ́ньне n.; ва́жнасьць f.
2.
adj.
1) які́ не́шта зна́чыць, шматзна́чны (пра по́зірк)
2) well meaning — з до́брым наме́рам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ocular
[ˈɑ:kjələr]
1.
adj.
1) во́чны
an ocular muscle — во́чны му́скул
2) перакана́ўчы, які́ мо́жна ба́чыць на свае́ во́чы
2.
n.
акуля́р -а m. (тэлеско́па, мікраско́па)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
skilled
[skɪld]
adj.
1) наву́чаны, дасьве́дчаны; кваліфікава́ны
a skilled workman — кваліфікава́ны рабо́тнік
2) які́ вымага́е падрыхто́ўкі, кваліфіка́цыі
Bricklaying is skilled labor — Муля́рства — рабо́та, яка́я вымага́е падрыхто́ўкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
worthy
[ˈwɜ:rðI]
1.
adj.
1) го́дны, ва́рты
a worthy cause — ва́ртая намага́ньняў спра́ва
2) які́ заслуго́ўвае
2.
n.
славу́тасьць, выда́тнасьць f.
•
- worthy of
- worthy of praise
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Кантэ́нтны, кантэ́тны ’задаволены’ (Федар. 2; КЭС, лаг.), ст.-бел. контентъ (XVI ст.) ’тс’. Запазычана са ст.-польск. kontent < лац. contentus ’задаволены, які абмяжоўваецца чым-небудзь’ (Слаўскі, 2, 435).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Панасно́й, поносный ’аб вазе або аб’ёме, які можа перанесці адзін (або два) чалавекі’ (Клім.), поносния тэрныця ’пераносная ільнамялка’ (Выг.). Дэрыват з суф. ‑н‑ ад па- несці < несці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пахожы ’смачны, чысты (аб вадзе)’ (фалькл.) (Федар., 7). Да пахадзіць < хадзіць (гл.). Спачатку ў лексемы пахожы было, відаць, значэнне ’праточны — які не стаіць, а ідзе, цячэ’, пазней ’чысты’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мышапор ’праныра, які можа знайсці ўсё, нават добра схаванае’ (маладз., Янк. Мат.; віл., Нар. сл.), ’дзіцё, якое поркаецца ў матчыных сховах’ (КЭС, лаг.). Да мыш і поркацца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Наблі́жай ’бліжэй’, ’прыстойней, лепш’ (Нас.). Утворана пры дапамозе прэфікса на-, які мае градуальнае лексічнае значэнне ў адрозненне ад граматычных сродкаў выражэння градуальнасці (г. зн. ступеняў параўнання). Гл. наі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ На́рап (нарой) ’дробны, пушысты снег, які скрыпіць пад палазамі’ (Нас.), на́раплівы: наропливая дорога ’дарога, пакрытая такім снегам’ (там жа). Да гукапераймальнага poni, што перадае скрып снегу, гл. карын.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)