абмежава́льнік, ‑а, м.

Спец. Прылада, якая робіць немагчымай работу машыны, устаноўкі за межамі паказаных велічынь. Сашнікі сеялак абсталяваны абмежавальнікамі глыбіні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсемяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; ‑нім, ‑ніце; зак., каго-што.

1. Засеяць насеннем. Абсемяніць поле.

2. Спец. Тое, што і асемяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

епітым’я́, ‑і, ж.

Спец. Род пакарання ў выглядзе посту, доўгіх малітваў, якое накладалася царквой на таго, хто парушаў рэлігійныя нормы.

[Ад грэч. epitimia — кара.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марэо́граф, ‑а, м.

Спец. Прылада для вымярэння і аўтаматычнага запісу змянення ўзроўню вады ў адкрытым моры і на берагавых станцыях.

[Ад лац. mare — мора і грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мела́нжавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да меланжу, звязаны з вытворчасцю меланжу. Меланжавы камбінат. // Выраблены з меланжу. Меланжавая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металапла́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец. Матэрыял у выглядзе металічнага ліста з палімерным пакрыццём. Металапласт створан у Рыжскім політэхнічным інстытуце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метамарфі́зм, ‑у, м.

Спец. Працэс ператварэння структуры і саставу горных парод пад уздзеяннем фізічных і хімічных прычын. Метамарфізм горных парод.

[Ад грэч. metamorphō — пераўтвараю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінераліза́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Ператварэнне арганічных рэчываў у мінералы, мінеральныя злучэнні.

2. Насычэнне або насычанасць чаго‑н. мінеральнымі солямі.

[Фр. minéralisation, ад minéral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міньён 1, ‑у, м.

Спец. Дробны друкарскі шрыфт, роўны 7 пунктам.

[Фр. mignonne, ад mignon — вельмі маленькі.]

міньён 2, ‑а, м.

Бальны танец, падобны на вальс.

[Ад фр. mignonne — любая, мілая.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец. Свежы сок, выціснуты з вінаграду або іншых фруктаў. // Маладое салодкае віно, якое не перабрадзіла.

[Лац. mustum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)