армату́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па збудаванні арматуры (у 2 знач.).

|| ж. армату́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. армату́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’е́здчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Вартаўнік, які пастаянна аб’язджае, ахоўвае вялікі ўчастак чаго-н.

Лясны а.

2. Спецыяліст па аб’ездцы коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сле́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы, зборцы і рамонце металічных вырабаў.

С.-зборшчык.

С.-сантэхнік.

|| прым. сле́сарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трэцякла́сны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да памяшканняў, месцаў трэцяга класа на транспарце.

Т. вагон.

2. Невысокай якасці, малазначны, пасрэдны (разм.).

Т. спецыяліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чака́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па чаканцы (у 1 знач.).

|| ж. чака́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. чака́ншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энерге́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст па энергетыцы.

2. Напітак, у склад якога ўваходзяць рэчывы, што ўзбуджаюць нервовую сістэму, танізуюць (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

specjalista

specjalist|a

м. спецыяліст;

lekarz ~a — урач (лекар, доктар) спецыяліст;

on jest ~ą od tego — ён на гэта майстар; ён у гэтым майстар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ме́дык, ‑а, м.

Спецыяліст па медыцыне, урач. // Разм. Студэнт медыцынскай навучальнай установы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пальча́тнік, ‑а, м.

1. Спецыяліст па вырабу пальчатак.

2. Уст. Гандляр пальчаткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўрапато́лаг, ‑а, М ‑у, м.

Урач па нервовых хваробах, спецыяліст па неўрапаталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)