арматуршчык назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст па збудаванню арматуры (у 2 знач.).

|| жаночы род: арматуршчыца.

|| прыметнік: арматуршчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

берэйтар назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

  1. Аб’ездчык верхавых коней.

  2. Спецыяліст, які вучыць верхавой яздзе.

|| прыметнік: берэйтарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

чаканшчык назоўнік | мужчынскі род

Рабочы, спецыяліст па чаканцы (у 1 знач.).

|| жаночы род: чаканшчыца.

|| прыметнік: чаканшчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

празектар назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Спецыяліст у клініцы, бальніцы, які займаецца анатаміраваннем трупаў.

|| прыметнік: празектарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

экскурсавод назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст, які вядзе экскурсію і дае тлумачэнні.

|| жаночы род: экскурсаводка.

|| прыметнік: экскурсаводчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вышыннік назоўнік | мужчынскі род

  1. Будаўнік вышынных будынкаў.

  2. Спецыяліст па вышынных палётах, пад’ёмах.

    • Лётчык-в.
    • Альпініст-в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Лясні́чы, лясні́чый, лыснэ́чы ’загадчык лясніцтва’, ’спецыяліст па лясной гаспадарцы’ (ТСБМ, Яруш.; смарг., Сл. ПЗБ; драг., КЭС), ст.-рус. лѣсничий, укр. лісни́чий, рус. лесни́чий, польск. leśniczy ’тс’. Утворана ад ляснік: lěsьnik‑jь > lěsьničii.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аку́стык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст у галіне акустыкі (у 1 знач.).

2. Работнік, які абслугоўвае гукаўлоўныя апараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

берэ́йтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аб’ездчык верхавых коней, а таксама спецыяліст, які вучыць верхавой яздзе.

|| прым. берэ́йтарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

выліча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст па вылічальнай тэхніцы.

2. Прыбор, які робіць вылічэнні.

|| прым. выліча́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)