Verbum

зака́паць¹, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Запэцкаць каплямі, абкапаць.

З. сурвэтку чарнілам.

2. што. Ка́паючы, увесці куды-н. (разм.).

З. лякарства ў нос.

|| незак. зака́пваць, -аю, -аеш, -ае.

замча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. каго-што. Хутка, імкліва завезці, даставіць куды-н.

2. Хутка ідучы, едучы, апынуцца дзе-н.

Мы туды хутка замчым на веласіпедах.

засялі́ць, -сялю́, -се́ліш, -се́ліць; -се́лены; зак., што.

Пасяліўшыся або пасяліўшы каго-н. дзе-н., заняць, насяліць цалкам.

Навасёлы засялілі край.

З. дом.

|| незак. засяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. засяле́нне, -я, н.

засячы́² і засе́кчы², -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; засе́к, -кла; -сячы́; засе́чаны; зак., каго.

1. Збіць да смерці.

2. Пазбавіць жыцця вострым прадметам (сякерай, шабляй).

|| незак. засяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

зацьмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; зак., каго-што.

1. Засланіўшы сабой, зрабіць нябачным.

Хмары зацьмілі сонца.

2. перан. Перавысіць у якіх-н. адносінах.

З. усіх непараўнанай прыгажосцю.

|| незак. зацьмява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

зразуме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́ты; зак., каго-што.

Уясніць значэнне чаго-н., сэнс чыіх-н. слоў, учынкаў.

З. тлумачэнне настаўніка.

З. ісціну.

З. сутнасць справы.

З. сваю памылку.

З. адзін аднаго.

пасвяці́ць³, -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; -вячо́ны; зак., каго (што) у што.

Надаць які-н. сан, званне з дапамогай пэўных абрадаў.

П. у епіскапы.

|| незак. пасвяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пасвячэ́нне, -я, н.

паскрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла і -рабла́; -рабі́; -рэ́бены; зак.

1. што. Аскрэбці ўсё, многае.

П. ўсю моркву.

2. каго-што і без дап. Скрэбці некаторы час.

пастраля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. Правесці некаторы час, займаючыся стральбой.

П. у цэль.

2. каго. Расстраляць, забіць усіх, многіх.

Карнікі пастралялі людзей.

3. што. Расходаваць пры стральбе.

П. усе патроны.

пасяро́д, прыназ. і прысл.

1. прыназ. з Р. У сярэдзіне.

Паставіць стол п. кухні.

2. прысл. У сярэдзіне, у цэнтры акружэння каго-, чаго-н.

Мы селі па краях, а ён п.