wojujący

1. той, які ваюе;

2. ваяўнічы;

kościół wojujący — ваяўнічы касцёл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

авія́тар

(фр. aviateur)

той, хто займаецца лётнай справай, лётчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

агрэ́сар

(лац. aggressor)

той, хто ажыццяўляе разбойны напад; захопнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

акампанія́тар

(іт. accompagnatore)

той, хто акампаніруе, выконвае партыю акампанементу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

артадо́кс

(гр. orthodoksos = прававерны)

той, хто прытрымліваецца артадаксальных поглядаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аферы́ст

(ад афера)

той, хто займаецца аферамі; нядобрасумленны дзялок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

візіцёр

(фр. visiteur)

той, хто прыязджае з візітам; наведвальнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэбашы́р

(фр. débaucheur)

той, хто ўчыняе дэбошы; буян, скандаліст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэманстра́тар

(лац. demonstrator)

той, хто паказвае, дэманструе што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імправіза́тар

(фр. improvisateur)

той, хто імправізуе, мае здольнасць імправізаваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)