зараста́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зарастаць — зарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застыва́нне, ‑я, н.

Стан паводле дзеясл. застываць — застыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. затапляць — затапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заціха́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. заціхаць — заціхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згаса́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. згасаць — згаснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згібе́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. згібець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вісе́нне, ‑я, н.

Стан паводле дзеясл. вісець (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. раскісаць — раскіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распадзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. распадацца — распасціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассыха́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. рассыхацца — рассохнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)