◎ Навярта́ць ’пагражаць’ (чачэр., Мат. Гом.). Няясна, ці звязана з вяртаць ’аддаваць назад’; магчымая сувязь праз аргатычнае навярнуць ’моцна ўдарыць’ ці рус. разм. дать сдачи ’пабіць’. Гл. таксама навярнуць ’нагаварыць на каго-н.’ (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыпо́й ’ільдзіна, якая прыбілася да берага’ (навагр., Сл. ПЗБ). Рус. дыял. припо́й ’лядовы прыпай’, укр. припа́й ’крыга, якая моцна прымерзла да берагоў’. Нулявы дэрыват ад прыпаяць < паяць (гл.) з чаргаваннем галосных у корані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сагане́ць ’моцна ліць (пра дождж)’ (маст., Сл. рэг. лекс.). Відаць, рэгіянальны цюркізм; параўн. тур. saganak ’навальніца, лівень’. Аб магчымасці непасрэдных запазычанняў з мовы татар, якія жывуць на Беларусі, гл. Жураўскі, Лекс. тюрк., 93).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

addicted

[əˈdɪktɪd]

adj.

мо́цна ўця́гнуты, зале́жны

to be addicted to the use of tobacco — уцягну́цца ў курэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bulldoze

[ˈbʊldoʊz]

v.t.

1) буры́ць, расчышча́ць бульдо́зэрам

2) сі́лаю право́дзіць (сваю́ ду́мку)

3) мо́цна сьцяба́ць, лупцава́ць, біць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

famish

[ˈfæmɪʃ]

1.

v.t.

мары́ць го́ладам

2.

v.i.

1) быць мо́цна гало́дным; галадава́ць

2) паміра́ць з го́ладу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

redolent [ˈredələnt] adj. lit.

1. прые́мны, ап’яня́льны (пра водар); духмя́ны, во́дарны

2. (of/with) паху́чы, які́ моцна па́хне;

The air was re dolent with roses. У паветры стаяў водар руж.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slog [slɒg] v. мо́цна біць;

slog (at) the ball біць па мячы́

slog away [ˌslɒgəˈweɪ] phr. v. infml (at) упа́рта працава́ць; зубры́ць;

He slogged away at German. Ён зубрыў нямецкую мову.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

захаладзе́ць, ‑ее; зак.

Разм.

1. Стаць халодным; застыць. Ногі захаладзелі.

2. Адчуць холад ад уздзеяння якога‑н. моцнага пачуцця. Ілонка штурхнула дзверы. Яны рыпнулі моцна і дзіка, так, што ў яе ажно захаладзела ўсё ўнутры. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгу́шкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Рухаючы з аднаго боку ў другі або зверху ўніз, падштурхоўваючы, прымусіць гушкацца моцна, не спыняючыся.

2. Гушкаючы каго‑, што‑н., надаць яму сілу інерцыі для кідання і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)