схіл рачной даліны, берагоў мора, ракі, возера, вадасховішча, яра стромкасцю больш за 55°, вышынёй (глыб.) ад некалькіх да дзесяткаў метраў. На фарміраванне абрыву ўплываюць тэктанічныя рухі, працэсы абразіі (кліф), эрозіі (рачныя тэрасы) і інш. Пры замаруджванні ці спыненні гэтых працэсаў абрыў траціць стромкасць і паступова ператвараецца ў пакаты схіл. На Беларусі абрывы часцей бываюць на сугліністых і лёсападобных грунтах, радзей на месцах знаходжання былых вял. прыледавіковых азёраў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
шно́ркель
(ням. Schnorkel)
устройства ў выглядзе трубы з двума каналамі (для забору свежага паветра і выкіду адпрацаваных газаў), якое забяспечвае работу дызеляў падводнай лодкі, калі яна ідзе на невялікай глыбіні і верхняя частка ўстройства выходзіць на паверхню мора.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
áuslaufen
*
1.
vi(s)
1) выбяга́ць, выцяка́ць
2) ско́нчыцца (як-н., чым-н.)
3) выхо́дзіць (у мора), адплыва́ць
4) расплыва́цца (пра фарбу)
2.
(sich)
разм. набе́гацца, нахадзі́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
амазо́нка
(ад гр. amazones, ад a- = без + mazos = грудзі)
1) паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, прадстаўніца жанчын-воінаў, якія жылі ля берагоў Чорнага мора;
2) жанчына-коннік;
3) доўгая жаночая сукенка для язды на конях;
4) расліна сям. шальнікавых, від эхінадоруса.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фасфарасцэ́нцыя
(ад гр. phosphoros = светланосны + лац. escentia = суфікс, які абазначае слабае дзеянне)
1) свячэнне некаторых рэчываў (напр. сярністых злучэнняў цынку, барыю, стронцыю) пасля спынення іх абпраменьвання; адна з разнавіднасцей люмінесцэнцыі;
2) свячэнне, якое выконваецца пэўнымі бактэрыямі (напр. ф. мора).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
empty2[ˈempti]v.
1. (out) апаражня́ць;
He emptied the water out of the vase. Ён выліў з вазы ваду.
2. пусце́ць;
The streets emptied when the rain started. Вуліцы апусцелі, калі пачаўся дождж.
3. (out) эвакуі́раваць
4. (into) упада́ць (пра раку);
The Nile empties into the Mediterranean Sea. Ніл упадае ў Міжземнае мора.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Мыс, мы́сік, мысок ’вострая частка сушы, якая выходзіць у мора, возера, раку’ (ТСБМ), ’вугал, насок, край’ (Гарэц., Нас., Бяльк.), ’нос лодкі’, ’лязо нажа’ (Касп.), мы́сікі ’канцы завязанай хусткі’ (стаўбц.). Рус.мыс, мысок, мысочек, мысик ’мыс’, ’выступ, вугал прадмета’, ’узвышша з вельмі крутымі схіламі’, ’край лесу’, ’адгор’е’, ’востраў’, ’галава рыбы’, ’грудзі каровы’. Бел.-рус. ізалекса (Вярэніч, Бел.-рус. ізал., 27). Прасл.mysъ генетычна звязана з мыса ’морда’, ’рыла’ (як, напрыклад, kopъ — kopa і інш. пары, гл. аб гэтым Ільінскі, AfslPh, 29, 162 і наст.). Параўн. адпаведнікі мыса ў іншых слав. мовах: чэш.mys < рус.мыс, славац.mys з чэш.; чэш.cip і польск.cypel з с.-в.-ням.zipf (суч. ням.Zipfel ’носік, насок’), балг.нос, серб.-харв.р̑т, славен.ŕt, макед.’рт (што фармальна адпавядае бел.рот).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pogrążyć się
pogrąży|ć się
зак. пагрузіцца, акунуцца;
statek ~ł się w morzu — карабель пагрузіўся ў мора;
~ć się w rozmyślania — паглыбіцца ў роздум
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sea
[si:]
n.
1) мо́раn.
2) вялі́кае во́зера
3) мо́цная хва́ля
a high sea — высо́кія мо́цныя хва́лі
•
- be at sea
- follow the sea
- go to sea
- high sea
- put to sea
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
denizen
[ˈdenɪzən]
n.
1) жы́хар -а́, насе́льнік -а m.
Fish are denizens of the sea — Ры́бы — насе́льнікі мо́ра
2) чужы́нец, яко́му нада́дзеныя пэ́ўныя правы́
3) запазы́чанае сло́ва
4) акліматызава́ная расьлі́на, зьвер, пту́шка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)