закарэ́ць сов. заскору́знуть; загрязни́ться; (затвердеть) засо́хнуть; (о глазах — ещё) зали́пнуть;
гразь ~рэ́ла — грязь заскору́зла (засо́хла);
бінт ~рэ́ў — бинт заскору́з (загрязни́лся);
во́чы ~рэ́лі — глаза́ зали́пли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нездаро́вы в разн. знач. нездоро́вый; вре́дный;
во́чы блішча́лі ~вым бля́скам — глаза́ блесте́ли нездоро́вым бле́ском;
н. клі́мат — нездоро́вый (вре́дный) кли́мат;
~выя прывы́чкі — нездоро́вые (вре́дные) привы́чки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разбяга́цца несов.
1. разбега́ться; разгоня́ться;
2. (бегом направляться в разные стороны) разбега́ться;
3. (разделяться) раздвига́ться, расходи́ться;
1-3 см. разбе́гчыся;
◊ во́чы ~га́юцца — глаза́ разбега́ются
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засляпі́цца, ‑сляплюся, ‑слепішся, ‑слепіцца; зак.
Абл. Заплюшчыць вочы; зажмурыцца. Спачатку хаваліся Марына і Ала, а Гэлька шукала іх. Потым прыйшла Марынчына чарга. — Засляпіся, — закамандавалі ёй сяброўкі. — Каб мы паспелі добра схавацца. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змакрэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў мокрым, намок. Грыша Лазовіч абняў [Соніну] галаву і прытуліў да сваіх грудзей. Цалаваў яе змакрэлыя вочы... Пестрак. Радыст з Беларусі, змакрэлы ад поту, лавіў галасы незнаёмых шырот. Вялюгін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змо́ранасць, ‑і, ж.
Стан зморанага; бяссілле, стома ад цяжкай работы ці якога‑н. занятку. Хоць і вялікую зморанасць адчуваў Якаў, аднак спаў ноччу неспакойна. Кулакоўскі. Ад зморанасці ўвесь час заплюшчваліся вочы. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кадзь, ‑і, Т ‑ддзю, ж.
Вялікая драўляная пасудзіна з клёпак, сцягнутых абручамі, для захоўвання розных сельскагаспадарчых прадуктаў. Калі трохі вочы прывыклі да змроку, сталі відаць — кадзь з капустаю, кадушачка з агуркамі. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́пар 1,
гл. капёр.
ка́пар 2, ‑а, м.
Дзіцячая або жаночая цёплая, на ўсю галаву шапка прамавугольнага пакрою з завязкамі пад падбародкам. З-пад насунутага на лоб капара блішчалі адны вочы. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
караво́кі, ‑ая, ‑ае.
Які мае карыя вочы. На прыпынку ў калідоры вагона паяўляецца першы прадстаўнік чэхаславацкага народа, дабрадушны, крыху паўнаваты для сваіх маладых год, каравокі старшына-пагранічнік з папкай пад пахай. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лаба́ціна, ‑ы, ж.
Разм. Лоб чалавека або жывёлы. Мядзведзь на хвіліну аслеп, зажмурыў вочы, зароў, завыў, хацеў кінуцца на Вышамірскага. Вышамірскі адскочыў за дрэва. Мядзведзь .. стукнуўся лабацінай аб хвою і паваліўся. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)