Verbum

праска́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец. Пэўны лік збояў, які пазбаўляе каня права на прыз.

прато́н, ‑а, м.

Спец. Стабільная элементарная часцінка рэчыва з дадатным электрычным зарадам, якая ў спалучэнні з электронам утварае атам.

[Ад грэч. protōs — першы.]

пратэзава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Спец. Забяспечыць (забяспечваць) пратэзам; замяніць (замяняць) пратэзам страчаныя часткі цела.

пратэі́ны, ‑аў; адз. пратэін, ‑у, м.

Спец. Простыя бялкі, аснова, на якой пабудаваны асобныя клеткі жывёльнага арганізма і раслін.

[Ад грэч. prōtos — першы, галоўны.]

праяві́цель, ‑ю, м.

Спец. Водны раствор хімічнага рэчыва, які ўжываецца для ператварэння нябачнага адлюстравання на плёнцы, пласцінцы ў бачнае.

проціззя́нне, ‑я, н.

Спец. Невялікая светлая пляма авальнай формы, якая з’яўляецца ноччу на небе ў месцы, дыяметральна процілеглым сонцу.

про́шывень, ‑шыўня, м.

Спец. Інструмент у выглядзе ўсечанага конуса для праціскання адтулін або паглыбленняў пры коўцы і штампоўцы металу.

прэс-парашо́к, ‑шку, м.

Спец. Раздробненая пластмаса, з якой пад вялікім ціскам вырабляюць розныя прадметы. Гузікі з прэс-парашку.

пунсо́н, ‑а, м.

Спец. Металічны брусок або пласцінка з рэльефным адбіткам літары або знака, якія выкарыстоўваюцца для выціскання матрыцы.

[Фр. poinçon.]

пуцепад’ёмнік, ‑а, м.

Спец. Перасоўная машына або спецыяльнае ўстройства для пад’ёму рэйкашпальнай рашоткі пры рамонце чыгуначнай ці трамвайнай каляі.