Verbum

нейзі́льбер, ‑у, м.

Спец. Сплаў медзі і нікелю з цынкам, які ўжываецца для вырабу пасуды, а таксама ў машынабудаванні.

[Ням. Neusilber — новае серабро.]

непрахо́днасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць непраходнага.

2. Спец. Няздольнасць прапускаць што‑н. (аб органах чалавека або жывёлы). Непраходнасць кішэчніка.

неўспрыма́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Стан арганізма, калі ў ім ствараюцца ўмовы, якія не даюць развіцца інфекцыйнай хваробе; імунітэт арганізма.

паддо́пытнасць, ‑і, ж.

1. Знаходжанне пад следствам.

2. Спец. Размежаванне паўнамоцтваў на правядзенне крымінальных спраў паміж рознымі органамі расследавання.

падкры́лак, ‑лка, м.

1. Спец. Прылада на крыле самалёта для павелічэння яго падымальнай сілы.

2. Тое, што і падкрылле.

падпя́тнік, ‑а, м.

Спец.

1. Прыстасаванне для апоры восі вертыкальнага вала.

2. Прыстасаванне для апоры ног весляра ў лодцы.

пало́ній, ‑ю, м.

Спец. Радыеактыўны хімічны элемент, мяккі серабрыста-белы метал, падобны па сваіх уласцівасцях на тэлур і вісмут.

[Названы ў гонар Польшчы; лац. Polonia.]

палярызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да палярызацыі (у 1 знач.); заснаваны на палярызацыі. Палярызацыйныя ўласцівасці. Палярызацыйны мікраскоп.

паляры́метр, ‑а, м.

Спец. Прылада для вызначэння ступені палярызацыі святла, а таксама для вымярэння вугла павароту плоскасці палярызацыі святла.

[Ад лац. polaris — палярны і грэч. metréō — мераю.]

парэнхімато́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Тое, што і парэнхіматычны.

2. Звязаны са страваваннем, якое ажыццяўляецца плазмай клетак. Парэнхіматозныя органы.