рухач, ‑а, м.
Спец. Устройства (вінт самалёта, кола аўтамабіля і пад.), якое забяспечвае рух якога‑н. транспартнага сродку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)