Мішу́тка ’маленькая падушачка’ (шкл., Мат. Маг.). Відаць, балтызм. Параўн. mišùotas ’стракаты, рознакаляровы’. Такія падушачкі звычайна вышываліся каляровымі ніткамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́пто ’вельмі, занадта, залішне’ (лельч., Нар. лекс.). Відаць, з натто (надто) ’надта, вельмі’ шляхам распадабнення зычных. Гл. надта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наты́хмест (на тыхъ мѣстъ) ’імгненна, раптам’ (Нас.). Параўн. польск. natychmiast ’тс’, з якога, відаць, і запазычана беларускае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Неспато́льна ’надта, вельмі’ (Сцяшк.). Відаць, да пато́ля ’непрыемнасць, скруха’ (гл.), як стра́шна ’вельмі, многа’ ад страх і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нэ ’но, пайшоў (паганянне каня)’ (Бяльк., Гарэц., Касп.), рус. варонеж., пск. нэ ’тс’. Відаць, экспрэсіўна дэфармаванае но ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падбукро́йціць ’падгаварыць, падбухторыць’ (Янк. 1, Мат. Гом.). З падбухторыць (гл.), відаць, у выніку кантамінацыі з нейкім іншым словам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Паласаза́р, полосозир ’сузор’е Плеяды’ (ТС). Відаць, з Валасажар ’тс’, якое было збліжана і кантамінавана з паласа і зорка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пашалы́гаць ’пачыкільгаць’ (ашм., Сцяшк. Сл.). Відаць, гукапераймальнае. Магчыма, звязана з прасл. čblgati ’поўзаць’ (праз польск. czołgać się ’тс’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Потр ’глянь!’ (Касп.). Відаць, адаптаванае польск. patrz ’тс’ — дз. заг. ладу 2 ас. адз. л. ад patrzeć ’глядзець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Поўз ’каня, уздоўж’: ішоў поўз прасла (Бяльк.). Гл. поўз ’тс’. Адсутнасць акання сведчыць, відаць, пра захаванне ўласнага націску.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)