królewskość

ж.

1. каралеўская ўлада;

2. велічнасць, вялікасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwierzchni

вышэйшы; галоўны; кіроўны;

władza ~a — вышэйшая ўлада

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выкана́ўчы в разн. знач. исполни́тельный;

~чая ўла́да — исполни́тельная власть;

в. камітэ́т — исполни́тельный комите́т;

в. ліст — юр. исполни́тельный лист

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

-кратыя

(гр. kratos = улада)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «ўлада».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

усеўла́ддзе, ‑я, н.

Неабмежаваная ўлада. Барацьба за трывалы, справядлівы мір на зямлі супраць прыгнечання і эксплуатацыі, супраць усеўладдзя манаполій, сацыяльнай несправядлівасць. — гэта справа ўсяго перадавога чалавецтва. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́нцэпс

(лац. princeps = першы)

асоба, у руках якой засяроджвалася ўлада ў перыяд старажытнарымскага прынцыпату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прынцыпа́т

(лац. principatus = кіруючая роля, імператарская ўлада)

форма дзяржаўнага кіравання ў Стараж. Рыме (1 ст. да н.э. — 2 ст. н.э.), пры якой захоўваліся рэспубліканскія ўстановы, але фактычна ўлада належала імператару, што лічыўся першым сярод роўных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

scepter, sceptre

[ˈseptər]

n.

1) скі́пэтар -ра m.

2) карале́ўская або́ імпэра́тарская ўла́да

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

autarchy

[ˈɔtɑ:rki]

n., pl. -chies

аўтакра́тыя, абсалю́тная ўла́да, самаўла́дзтва n.; дэспаты́зм -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

улада́рства, ‑а, н.

1. Вярхоўная ўлада, панаванне.

2. Нерухомая маёмасць, якой валодаюць як уласнасцю; уладанне (у 3 знач.). Пану Гюнтэру Ліндэ трэба было аб’ездзіць усе трыццаць гектараў свайго ўладарства. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)