Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пе́чышча, ‑а, н.
Астаткі ад печы (звычайна пасля пажару). Нібы языком, злізаў пажар стары драўляны школьны будынак, пакінуўшы ад яго толькі раскіданыя печышчы.Васілевіч.Казалі, у лагчыне калісьці красавалася вёска, — цяпер на тым месцы не было нават задымленых печышчаў.Мележ.Да вайны тут стаяла вартоўня лесніка. Ад яе засталося толькі печышча.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інвента́р, -ру́м., в разн. знач. инвента́рь;
сельскагаспада́рчы і. — сельскохозя́йственный инвента́рь;
шко́льны і. — шко́льный инвента́рь;
спарты́ўны і. — спорти́вный инвента́рь;
○ жывы́ і. — живо́й инвента́рь;
мёртвы і. — мёртвый инвента́рь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бакаля́р дзяк, дзячок; школьны настаўнік’ (Нас.); ст.-бел.бакаляр, бакалар, бокалар (з XVI ст.; Нас. гіст.; Гіст. лекс., 107, 222–223), гл. яшчэ Булыка, Запазыч.Укр.бакаля́р ’вучань, шкаляр, дзячок, бакалаўр’ (з XVI ст.). Відавочна, з польск.bakalarz, bakałarz (апошнюю форму адлюстроўвае ст.-бел.бакалар, ст.-укр.бакалар) < лац.baccalaureus (< baccā laureatus ’увенчаны лаўрам’). Гл. Цімчанка, 51; Брукнер, 12; Фасмер, 1, 109; Рыхардт, Poln., 32; Булыка, Запазыч., 35. Бел.бакала́ўр, рус., укр.бакала́вр з лац.baccalaureus (гл. Фасмер, 1, 109; Шанскі, 1, Б, 13–14).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
scholastic
[skəˈlæstɪk]1.
adj.
1) шко́льны, навуча́льны; адукацы́йны
2) схалясты́чны; фарма́льны
2.
n.
1) схаля́ст -а m.
2) сярэдняве́чны тэо́ляг або́ філёзаф
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
па́рта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.
Школьны вучнёўскі стол, злучаны ніжняй часткай з лаўкай. Хваля гэтага заціхання паволі праходзіць па ўсёй школе і, нарэшце, зусім глухне на задніх партах.Колас.Змітрок азірнуўся і ўбачыў Пятра, рабога Петрака, з якім тры гады сядзеў на адной парце.Ваданосаў.
•••
Са школьнай парты — з часоў вучобы ў школе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бра́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Рмн. ‑мак; ж.
1.Памянш.да брама.
2. Прахадныя варотцы (звычайна пры браме або вялікіх варотах); фортка, веснічкі. Брамка на школьны двор была зачынена.Шамякін.Я сышоў са шляху, накіраваўся да варот і адчыніў вузенькую брамку, прарэзаную ў варотах.Ракітны.
3.Разм. Дэталь паляўнічага ружжа. Пасадзіць пістон на брамку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ліне́йка¹, -і, ДМ -не́йцы, мн. -і, -не́ек, ж.
1. Прамая лінія на паперы або дошцы, якая дапамагае пісаць роўнымі радкамі.
Сшытак у лінейку.
2. Інструмент, прылада ў выглядзе планкі для вычэрчвання прамых ліній, для вымярэння.
Маштабная л.
Лагарыфмічная л. (прыбор для вылічэнняў).
3. Строй у шарэнгу; збор (школьны, вайсковы), на якім удзельнікі выстраены ў шарэнгі.
Пастроіцца ў лінейку.
4. Адна з дарожак унутры лагера, якая падзяляе яго на прамавугольныя ўчасткі (спец.).
|| памянш.ліне́ечка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым.ліне́ечны, -ая, -ае (да 1, 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інвента́р, ‑у, м.
1. Сукупнасць прадметаў, прылад, якія складаюць маёмасць прадпрыемства, установы, арганізацыі. Спартыўны інвентар. Школьны інвентар.// Прылады сельскагаспадарчай вытворчасці. Сельгасарцелі дзейна рыхтуюцца да праверкі — ачышчаюць насенне, рамантуюць інвентар, машыны, вывозяць на палі ўгнаенне.Арочка.— Інвентар гатовы: плугі, бароны ўжо адрамантавалі.Васілевіч.
2. Вопіс маёмасці, рэестр. Скласці інвентар.
•••
Жывы інвентар — цяглавая і малочная жывёла.
Мёртвы інвентар — прылады працы, перавозачныя сродкі і іншая маёмасць.
[Лац. inventarium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
custodian
[kʌˈstoʊdiən]
n.
1) захава́льнік -а m., дырэ́ктар музэ́ю (бібліятэ́кі)
2) апяку́н апекуна́m., апяку́нка f.
3) вартаўні́к -а́m.
a school custodian — шко́льны вартаўні́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)