поврежде́ние ср.

1. (действие) псава́нне, -ння ср.; пашко́джванне, -ння ср.; кале́чанне, -ння ср.; см. поврежда́ть;

2. (вред) шко́да, -ды ж., пашко́джанне, -ння ср.; (порча) псу́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ujma

ujm|a

ж. кніжн. прыніжэнне; шкода; урон;

to przynosi ~ę narodowi — гэта абражае гонар народа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ве́рад (БРС, Шат., Шатал.), верадава́ты. Рус. ве́ред ’нарыў, гнайнік’, укр. ве́ред, ст.-рус. вередъ ’рана, нарыў’, польск. wrzód, чэш. vřed ’гнайнік’, ст.-слав. врѣдъ, балг. вреда́ ’шкода’, серб.-харв. ври̏јед і г. д. Прасл. *verdъ. Роднаснае: лат. ap‑vir̂de ’нарыў’, ст.-інд. várdhati ’расце’ або ням. Warze ’бародаўка’. Гл. Праабражэнскі, 1, 73; Фасмер, 1, 295. Параўн. Шанскі, 1, В, 194.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

disservice

[dɪˈsɜ:vɪs]

n.

1) непаслу́га f.

2) шко́да f.

His words did great disservice to the cause — Яго́ сло́вы спрычыні́лі вялі́кую шко́ду спра́ве

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nuisance

[ˈnu:səns]

n.

1) назо́ла f. (пра асо́бу і пра рэч)

2) даку́ка f.

What a nuisance! — Што за даку́ка!

3) шко́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mischief [ˈmɪstʃɪf] n.

1. сваво́льства; дураслі́васць, гарэ́злівасць;

Her eyes were full of mischief. Яе вочы былі поўныя гарэзлівасці.

2. fml шко́да; бяда́

♦

get into mischief тра́піць у не́рат;

do smb. a mischief наўмы́сна шко́дзіць каму́-н.;

make mischief пасвары́ць (каго-н. з кім-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГРАМА́ДСКАЯ НЕБЯСПЕ́КА ў крымінальным праве, аб’ектыўная прыкмета злачынства ці іншага правапарушэння, якая выяўляе шкоднасць такіх паводзін для грамадства, нанясенне або рэальную пагрозу нанясення істотнай шкоды пануючым у ім грамадскім адносінам, спосабу жыцця. Шкода можа быць паліт., эканам., фіз., маральная; яна можа быць нанесена правам і законным інтарэсам грамадзян, парадку кіравання, грамадскаму парадку і г.д. Грамадская небяспека дзеяння або бяздзеяння пэўнага віду абумоўлівае сац. патрэбу ў яго забароне пад пагрозай адпаведнай адказнасці. У залежнасці ад характару і ступені грамадскай небяспекі дзеянне разглядаецца заканадаўствам як злачынства ці правапарушэнне (адм., цывільна-прававое, працоўнае). Ступень і характар грамадскай небяспекі злачынстваў пакладзены ў аснову іх класіфікацыі і ўлічваюцца пры вызначэнні віду і памеру пакарання. Гл. таксама Адміністрацыйнае правапарушэнне, Злачынства.

С.У.Скаруліс.

т. 5, с. 397

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

szwank, ~u

м. шкода; урон;

narazić kogo na szwank — навесці каго на страты;

ujść bez ~u — выйсці цэлым (без пашкоджанняў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

damage

[ˈdæmɪdʒ]

1.

n.

1) шко́да f., пашко́джаньне, пакале́чаньне n.

2) informal кошт -у m., выда́так, стра́та f.

2.

v.t.

шко́дзіць; псава́ць; кале́чыць

3.

v.i.

псава́цца, быць пашко́джаным

•

- damages

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

папрапада́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Згубіцца, прапасці — пра ўсё, многае. Папрападалі рэчы.

2. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Знікнуць, перастаць існаваць — пра ўсё, многае. Цяпер, калі зірнуць на.. поле, дык яго і не пазнаць: папрападалі межы, а з імі і вузкія шнуры. Колас. [Ева:] — Гляджу, пагладчэлі мае цяляты,.. і лішаі папрападалі. Палтаран.

3. Загінуць, памерці — пра ўсіх, многіх. [Ткачук:] — Бачым, не пройдзем, папрападаем усе. Быкаў. — Шкода ж, папрападаюць малыя, — не здавалася, вяла гаворку пра сваё маці. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)