He is a vicar of a large rural parish. Ён вікарый вялікага вясковага царкоўнага прыхода.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
cleric
[ˈklerɪk]1.
n.
клерыка́л -а, царко́ўнік -а m.
2.
adj.
царко́ўны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цвінта́р, ‑а, м.
1.Царкоўны двор ці агароджанае месца пры царкве. На цвінтары каля царквы калыхалася мора народу.Машара.
2. Могілкі пры царкве. Спаласаванае глыбокімі траншэямі і акопамі, Памор’е нагадвала стары, занядбаны цвінтар.Бажко.
[З польск. cmentarz.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жакі́ ’дзеці, што хадзілі на каталіцкі вялікдзень з вітаннямі і рацэямі па хатах’ (валож., Жыв. сл., 41), ’валачобнікі’ (Сл. паўн.-зах.). Рус.смал.жак ’вучань, студэнт’, укр.жак ’шкаляр, бурсак’ (Грынч.). Ст.-бел.жакъ ’каталіцкі царкоўны служыцель, шкаляр’ (1423–1438 гг., Булыка, Запазыч., 112–113). З польск.żak ’вучань, царкоўны служыцель’ (з XV ст., Рэчак) < чэш.žak < раманск. (магчыма, паўн.-італ.zago), с.-лац.zaco < лац.diacus < грэч.διάκονος (> дыякон, дзяк, гл.). Брукнер, 661; Фасмер, 2, 34; Голуб-Копечны, 441; Махэк₂, 721; Скок, 3, 670; Безлай, 1, 101.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Gde
= Gemeinde
1.
абшчына
2.
муніцыпалітэт; гарадское [сельскае] самакіраванне
3.
царкоўны прыход
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
canon[ˈkænən]n.
1. кано́н; царко́ўны зако́н
2. афіцы́йны спіс кніг Бі́бліі
3.fml пра́віла, станда́рт;
the canons of good taste пра́вілы до́брага то́ну
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
псало́мшчык, ‑а, м.
Ніжэйшы царкоўны служка ў рускай праваслаўнай царкве; дзяк. [Лабановіч:] — У вас тут, выбачайце, большая глуш. — Як так? — здзівіўся Саханюк. — У нас — воласць, грамада: бацюшка, пісар, фельчар, ураднік, псаломшчык, і так збоку людзі часцей даведваюцца.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бабана́рыяЦаркоўны бабінец, дзе стаялі жабрачкі-жанчыны (АЗР, т. IV, 45; Нас. АУ).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
township[ˈtaʊnʃɪp]n.
1. раён (частка акругі ў ЗША)
2.hist.царко́ўны прыхо́д або́ маёнтак; мале́нькі гарадо́к або́ вёска (якія ўваходзілі ў склад вялікай парафіі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Тара́мкаць ’званіць (пра царкоўны звон)’, ’гаварыць, расказваць абы-што’ (ТС). Ад гукапераймальнага выклічніка тара́м (гл. тарарам), параўн. таго ж паходжання ўкр.тарамти́ти ’кідаць з брынканнем туды і сюды’ (гл. ЕСУМ, 5, 518), рус.тара́мкаться ’плясціся, брысці’ (паводле Фасмера, 4, 21: няясна).