закупо́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Шчыльна заткнуцца, закрыцца. Бутэлька закупорылася. Вена закупорылася. // перан. Разм. Зачыніцца ў памяшканні, адасобіцца ад усяго навакольнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустэ́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пустэльнага; бязлюднасць. Гэта чорная паласа зямлі змяніла выгляд усяго балота, ажывіла яго, парушыла яго пустэльнасць, здзічэласць. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...філ,

Другая састаўная частка складаных слоў, якая азначае друг, прыхільнік усяго таго, што названа першай часткай слова, напрыклад: славянафіл, германафіл, бібліяфіл.

[Ад грэч. philéō — люблю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксенафо́бія

(ад гр. ksenos = чужы + -фобія)

1) неадчэпны страх перад незнаёмымі асобамі;

2) боязь усяго незнаёмага, малавядомага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

маладажо́н, ‑а, м.

Мужчына, які нядаўна ажаніўся. Сакалоў быў усяго з год як жанаты, і .. сябры па санаторыю .. звалі яго маладажонам. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́мніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Успомніць. Думаецца пра жыццё, якога ў лесе не злічыць, не ўгледзець, не спомніць усяго. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́зам, прысл.

1. Сумесна з кім-, чым-н.

Працаваць р.

Ходзяць р. боль і радасць.

2. Адначасова (разм.).

Паляцелі птушкі, а р. з імі і цёплае лета.

3. У адзін прыём.

Прачытаць усё р.

4. Усяго (пра агульную суму чаго-н.).

Р. 150 рублёў.

◊

Разам з гэтым — у той жа час, адначасова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звыш предлог с род. сверх; свы́ше;

праду́кцыя з. пла́на — проду́кция сверх пла́на;

з. усяго́ гэ́тага — сверх всего́ э́того

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эстэ́т

(гр. aisthetes = які ўспрымае, адчувае)

1) прыхільнік адарванага ад жыцця «чыстага мастацтва»;

2) прыхільнік усяго прыгожага, вытанчанага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дзюба́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дзюбаты. Дгюбастая птушка кінулася ў куст. Чорны. На паліцах, Паміж усяго — Ножык з дзюбастым бліскучым лязом. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)