Разм. Тое, што і цывільны. На гэты раз дзверы расчыніліся болей урачыста, павольна і стала, і парог пераступіла даволі фацэтная і маляўнічая постаць штацкага чалавека.Колас.Я спінаю да лямпы стаю Зноў у штацкім адзенні.Куляшоў.Вагон шчыльна набіты вайскоўцамі і штацкімі.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агаласі́ць, ‑лашу, ‑лосіш, ‑лосіць; зак., што.
1. Напоўніць паветра, прастору якімі‑н. гукамі (голасам, крыкам і пад.). Дзеці рассыпаліся па лесе і агаласілі яго сваім крыкам і шчэбетам.Колас.
2.Урачыста абвясціць, абнародаваць. Аж вось скончыліся прывітанні Савету, і камуністы агаласілі спіс прывітальных тэлеграм, якія трэба паслаць ад Савета.Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
solemnize
[ˈsɑ:ləmnaɪz]
v.t.
1) урачы́ста сьвяткава́ць, адзнача́ць
2) адпраўля́ць, служы́ць (імшу́, багаслу́жбу)
The marriage was solemnized in the cathedral — Шлюб адбы́ўся ў катэ́дры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Адмовіцца, адрачыся ад каго‑, чаго‑н. Хацеў бы вас, песні, Зрачыся, пакінуць, — Сілачкі ж мне мала.Купала.Ад імя сваіх сяброў Танк урачыста заявіў, што маладая літаратура Заходняй Беларусі не зрачэцца рэвалюцыйных і гуманістычных традыцый Коласа і Купалы.Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
solemn
[ˈsɑ:ləm]
adj.
1) пава́жны
a solemn face — пава́жны твар
2) фарма́льны, урачы́сты
to take a solemn oath — урачы́ста прысягну́ць
solemn music — урачы́стая му́зыка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
аўдые́нцыя, ‑і, ж.
Высок. і іран. Афіцыйны прыём у высокапастаўленай асобы. — Ну добра.., — урачыста абвясціў Вейс, узняўшыся ў крэсле, каб паказаць, што аўдыенцыя канчаецца.Лынькоў.— Прыходзь жа сюды не пазней трох дзён, раскажаш нам, што здабудзеш за гэты час. Апознішся, то можа мяне не застанеш тут. — На гэтым і скончыў дзед Талаш сваю аўдыенцыю.Колас.
[Лац. audientia — слуханне, выслухванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
éinweihen
vt
1) (урачы́ста) адкрыва́ць; асвяча́ць
2) дзялі́цца (з кім-н., чым-н.), адкрыва́ць (каму-н. што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
initiate
1.[ɪˈnɪʃieɪt]
v.t.
1) пачына́ць, распачына́ць, ініцыява́ць
2) урачы́ста прыма́ць у арганіза́цыю, адкрыва́ць таямні́цу
3) знаёміць, уво́дзіць каго́ ў што, утаямні́чваць
2.[ɪˈnɪʃiət]
n.
новапрыня́ты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пажада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Выказаць або займець якое‑н. жаданне; захацець. [Манг] быў вольны, ён мог адлучацца, калі захоча, ехаць, куды пажадае!Маўр.[Міхась:] — Чалавек можа дабіцца вельмі многага. Варта яму толькі моцна пажадаць...Краўчанка.
2.чаго, каму і без дап. Выказаць пажаданне. [Стары] урачыста пажадаў сыну з нявесткай добрага здароўя.Брыль.На развітанне жанчына ад душы пажадала: — Спакойнай ночы!Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)