descending [dɪˈsendɪŋ] adj.

1. : descending motion спуск, рух уні́з

2. сыхо́дны (гама, дыфтонг, тон і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

downhill [ˌdaʊnˈhɪl] adv. уні́з, згары́ (таксама перан.)

♦

go downhill пагарша́цца (пра якасць, здароўе і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагну́ць, -гну́, -гне́ш, -гне́; -гнём, -гняце́, -гну́ць; -гні́; -гну́ты; зак.

1. што. Сагнуўшыся, нахіліць, накіраваць уніз.

Н. галаву.

Н. галінку дрэва.

2. чаго. Нарабіць, нарыхтаваць нейкую колькасць чаго-н. гнутага.

Н. дуг.

|| незак. нагіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.); наз. нагіна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Быць апушчаным уніз, знаходзіцца ў вісячым становішчы.

Валасы звісалі на лоб.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вісець няроўна, не аблягаючы плячэй, стану (пра вопратку).

Адзенне звісае з плячэй.

|| зак. зві́снуць, -ну, -неш, -не; звіс, -сла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ізакатаба́зы

(ад іза- + гр. katabasis = рух уніз, спуск)

ізалініі апускання зямной кары ў працэсе векавых ваганняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ма́йна

[іт. (am)maina = убірай парусы]

слова са значэннем «апускай уніз!», уласцівае мове партовых грузчыкаў, будаўнікоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

до́лу, прысл.

Разм. Уніз, наніз. Густое галлё лазняку хіліцца долу пад халодным ветрам і палошча свае верхавіны ў сцюдзёнай балотнай вадзе. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сто́ці ‘высокі, стаячы’, ‘строма’, ‘стойма’, сто́цевы ‘стромы’, сто́цы ‘стойма’, стоць ‘тс’, ‘вертыкальна’, ‘уніз галавой’, сто́цьмы ‘высокі’, сто́ця ‘стромка’ (Сл. ПЗБ), стоць, сто́цьма ‘галавою уніз’ (Янк. 1), ‘перпендыкулярна’ (Касп.), стоць, стацьмако́м ‘стаяком, дагары нагамі, дыбарам’ (Барад.), сто́цьма ‘нястрымна’ (Жд. 2), стоцькі ‘стойма’ (Др.-Падб.), стуць (галавой) ‘уніз галавой’ (Сцяшк.). Паводле аўтараў Сл. ПЗБ (4, 591–592), з літ. stãčias ‘стаячы, стромы, высокі’. Гл. таксама Лаўчутэ, Балтизмы, 132. Сюды ж назоўнікі стоці ‘апорныя слупы ў гумне’ (паст., ЛА, 4), стоць ‘беспарадак’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

като́д

(гр. kathodos = шлях уніз, спуск)

фіз. электрод з адмоўным зарадам (проціл. анод).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., каго-што.

1. Апусціць уніз, не могучы ўтрымаць. Дрэва пад цяжарам яблыкаў абвесіла галіны.

2. Тое, што і абвешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)