blähen

1.

vt пу́чыць, узніма́ць, надзіма́ць, раздзіма́ць

2.

(sich)

1) надзіма́цца, пу́чыцца

2) разм. ва́жнічаць, фанабэ́рыцца, задава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erhöhen

1.

vt

1) па(д)выша́ць, павялі́чваць

2) (ве́льмі, залі́шне) узніма́ць, узно́сіць

2.

∼, sich павыша́цца, павялі́чвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

überhö́hen

vt

1) узвыша́цца (над чым-н.), панава́ць (над мясцовасцю)

2) празме́рна павыша́ць [павялі́чваць]; узніма́ць, наганя́ць (цэны); надбудо́ўваць (плаціну)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

взводи́ть несов.

1. в разн. знач. узво́дзіць;

взводи́ть на го́ру узво́дзіць на гару́;

взводи́ть куро́к узво́дзіць куро́к;

взводи́ть поклёп узво́дзіць паклёп;

2. (глаза) узніма́ць; падыма́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

flag​1 [flæg] n. сцяг;

hoist/raise the flag узніма́ць/уздыма́ць сцяг;

The flags were at half mast. Сцягі былі прыспушчаныя (у знак жалобы).

♦

fly/show/wave the flag дэманстрава́ць патрыяты́зм/падтры́мку сваёй радзі́мы, арганіза́цыі і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áufpflanzen

1.

vt

1) узніма́ць (сцяг)

2) прымыка́ць (штык)

2.

(sich)

(vor j-m) бесцырымо́нна стаць (перад кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

велича́ть несов.

1. уст. (называть) называ́ць;

2. уст., обл. (чествовать) веліча́ць;

3. уст., обл. (прославлять, превозносить) праслаўля́ць, (ве́льмі, залі́шне) узніма́ць, (ве́льмі, залі́шне) узно́сіць, (ве́льмі, залі́шне) расхва́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wynosić

wynosi|ć

незак.

1. выносіць;

2. узвышаць, узносіць, узнімаць;

3. складаць; раўняцца;

ile to wynosić? — колькі гэта складае ў суме?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пылі́ць, пылю, пыліш, пыліць; незак.

1. Узнімаць пыл. Перасадзіла [Агата] цераз нізкі паркан [Стасюка] і глядзела, як пабег ён на той бок вуліцы і пыліў па зямлі босымі пятамі. Чорны. Пад вішнямі, млеючы ад гарачыні, капашыліся куры — грэбліся, пылілі, закапваліся глыбей у пясок. Ракітны. // Разм. Ехаць, ісці, узнімаючы пыл. Ліпеньскім надвячоркам машына пыліла на Каралін. Сабаленка. З палеткаў каменне калгаснікі звозілі, Пылілі нястомныя грузавікі. Панчанка.

2. Тое, што і пыліцца (у 2 знач.). Пацямнеўшая вуліца пыліла ад прайшоўшага з поля быдла. Чорны. За леспрамгаскімі прычэпамі пыліла перасохлая дарога. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

krzepić

krzepi|ć

незак. кніжн. узмацняць, дадаваць сілы, узнімаць дух;

~ła ich nadzieja lepszego jutra — надзея на лепшую будучыню дадавала ім сілы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)