бел. Наш Антон не тужыць па том. Не мае гарыць ‒ не мне тушыць.
рус. Моя хата с краю ‒ ничего не знаю. Наш Антон не тужит о том: мать умирает, а он со смеху помирает. Наше дело ‒ сторона.
фр. Ce n’est pas mon affaire (Это не моё дело).
англ. It’s none of my business (Это не моё дело). Paddle yaer own canoe (Греби веслом своё собственное каноэ).
нем. Nach mir/uns die Sintflut (После меня/нас ‒ потоп).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
choke2[tʃəʊk]v.
1. душы́ць; душы́цца; задыха́цца;
choke to death задушы́ць, удушы́ць
2. заглуша́ць;
choke a fireтушы́ць во́гнішча, касцёр, аго́нь;
choke a plant заглуша́ць раслі́ну
3. загрува́шчваць;
choke the highway ствара́ць зато́р на аўтамагістра́лі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
gasić
незак.
1.тушыць; гасіць;
gasić telewizor — выключаць тэлевізар;
2. заспакойваць; сунімаць;
gasić pragnienie — заспакойваць смагу;
3.разм. прыглушаць; зацьмяваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
verlöschen
*
1.
vi(s)
1) га́снуць, патуха́ць
2) перан. заціха́ць, уці́хнуць (пра гнеў і г.д.)
2.
vt гасі́ць, тушы́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гаси́тьнесов.
1.(прекращать горение)тушы́ць, гасі́ць;
2.в разн. знач. гасі́ць;
гаси́ть ма́рки гасі́ць ма́ркі;
гаси́ть колеба́ния гасі́ць хіста́нні;
гаси́ть и́звесть гасі́ць ва́пну;
гаси́ть раздраже́ние гасі́ць раздражне́нне;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
schmóren
1.
vtтушы́ць (мяса, гародніну)
2.
vi сма́жыцца, тушы́цца
in der Hitze ~ — знемага́ць ад спёкі
lass ihn ~ — разм. няха́й (ён) паска́ча [пахвалю́ецца]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прытушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.
1. Трохі збавіць, аслабіць (святло, агонь і пад.). Прытушыць лямпу. □ [Сухоцкі] звярнуў на прасёлак і, прытушыўшы фары, паехаў у бок Ядліны.Курто.//уперан.ужыв.Зоры прытушылі свой бляск, толькі самыя буйныя сям-там яшчэ ярка гарэлі на небасхіле.Быкаў.
2.Разм. Затушыць, загасіць. Бацька трохі пакурыў, потым прытушыў недакурак, паклаў на трухлявы пянёк — эканоміў курыва.Масарэнка.
3.перан. Аслабіць, стрымаць. — Але чаму яны засталіся? — каб неяк прытушыць Шарэйкаву гарачнасць, спытаў Зазыба.Чыгрынаў.— А мне не спадабалася! — усміхнуўся ён аднымі вачамі і тут жа прытушыў ўсмешку.Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сква́рыць ‘пячы, смаліць (пра летнюю спёку)’ (Нас.), ‘тс (пра моцны мароз)’ (Шат.), ‘пячы на агні (пра сала і пад.)’, ‘запраўляць сквараным салам’ (ТСБМ, Нас., Др.-Падб., Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, Сцяшк., ЛА, 4). Укр.шква́рити, польск.skwarzyć ‘тс’, чэш.skvařiti ‘вытапліваць тлушч, скварыць’, славац.škvariť ‘тушыць; пражыць’. Сюды ж рус.-ц.-слав.раскврѣти ‘спражыць’, ст.-чэш.skvřieti sě ‘пражыцца, растоплівацца’, в.-луж.škrěć ‘плавіцца з шыпеннем’, н.-луж.škŕěś ‘тс’, славен.cvrẹ́ti ‘пражыць’. Прасл.*skvariti, *skverti ‘растапліваць (на агні) (тлушч)’, ‘прыпякаць, смажыць’. Ізаляванае славянскае слова. Найбольш верагодным лічыцца гукапераймальнае паходжанне і супастаўленне з коранем *skvьr‑ (гл. скварэц, сквярціся); гл. Праабражэнскі, 2, 296; Голуб-Копечны, 371. Мяркулава (Этим. иссл. 2, 114–116) збліжае з гукапераймальным *ščeverъ ‘дрэнны пах ад гарэлага’, якое выводзіцца на падставе паўн.-рус.ще́вер ‘дрэнны пах і трэск ад гарэлага’, а першасным значэннем лічыць ‘спальваць ахвярную жывёліну’. Роднасць з рус.скве́рныйПраабражэнскі (там жа) і Фасмер (3, 636) лічаць сумніўнай. Махэк₂ (615) дапускае магчымасць паходжання слова ад кораня *ver‑ ‘варыць’, а sk‑ лічыць мадыфікатарам кораня накшталт прыстаўкі ко‑. Сной₁ (65) мяркуе аб роднасці са с.-н.-ням.smoren ‘тушыць (ежу)’ (адкуль ням.schmoren ‘тс’) і паходжанні ад і.-е. кораня *skē̌u‑ ‘рэзаць’ з уплывам значэння ‘растапліваць (тлушч)’. Борысь (556) удакладняе, што *skvariti з’яўляецца каузатывам ад прасл.*skverti ‘тапіць, распускаць праз падагрэў, смажанне’ з заменай каранёвага галоснага e → o і наступным падаўжэннем o → a.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Жах ’жуда, страх’, ’удар’. Рус.кур., паўд., укр.жах ’тс’. Параўн. польск.żachnąć się ’здрыгануцца’, żachliwy ’баязлівы’, чэш.žas ’жах’, рус.ужас. Ст.-слав.оужасъ, ст.-рус.ужасъ, ц.-слав.жасати, жасити, жаснѫти (Міклашыч, Lex. paleosl.). Праз чаргаванне галосных суадносіцца з гасіць (гл.). Значэнне гасіць ’удараць’ паказвае, што жах ’удар’ не асобнае гукапераймальнае слова (ТСБМ, 2, 255), а развіццё аднаго значэння (параўн. знач. польск. ’уздрыгнуцца’). Да і.-е.*gu̯es ’тушыць’ (Покарны, 1, 479); гоц.ugaisjan, літ.gąsti ’пужаць’ (гэтыя паралелі патрабуюць пэўных удакладненняў). Фасмер, 2, 36; Праабражэнскі, 1, 471; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 36. Пра паходжанне ‑х‑ у жах як паралель да страх (дзе s < *ks) пісаў Эндзелін, Слав.-балт. эт., 70 = Darbu, 2, 230–231.