harass

[həˈræs]

v.t.

1) трыво́жыць; дапяка́ць, дайма́ць (во́рага), назаля́ць безупы́ннымі, ча́стымі напа́дамі

2) дакуча́ць, назаля́ць, му́чыць, турбава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cumber

[ˈkʌmbər]

1.

v.t.

1) абцяжа́рваць; турбава́ць

2) заміна́ць, перашкаджа́ць

2.

n.

замі́нка, перашко́да f.; цяжа́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

concern​2 [kənˈsɜ:n] v.

1. турбава́ць, непако́іць, клапаці́ць, трыво́жыць, хвалява́ць

2. закрана́ць, мець адно́сіны/дачыне́нне, ты́чыцца, даты́чыцца, даты́чыць

3. ціка́віць

♦

as far as I am concerned што да мяне́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стесня́ть несов.

1. прям., перен. (сжимать) сціска́ць;

2. (ограничивать) абмяжо́ўваць;

3. (затруднять) перашкаджа́ць (каму), рабі́ць турбо́ты (каму), турбава́ць (каго), абцяжа́рваць (каго); см. стесни́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непако́іць

1. (хваляваць) be¦únruhigen vt; j-m Sórgen máchen;

гэ́та мяне́ непако́іць das macht mir Sórgen;

2. (турбаваць, непакоіць) stören vt; úngelegen [zur únrechten Zeit] kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ску́бці

1. zúpfen vt (сена, шчацінне і г. д.); rúpfen vt (траву, шэрсць); zérren vt (бараду);

2. перан. (турбаваць) nécken vt, stören vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Клум ’шум, тлум, турбота, чуткі’ (Нас., Гарэц., Мат. Маг., Юрч., Др.-Падб.). Талькі беларускае. Смал. клум ’мітусня, беганіна’, клуміць ’турбаваць, дурыць’ уключаецца ў беларускі арэал. Лічыцца пранікненнем з польск. tłum ’натоўп’, tłumić ’падаўляць’ (Фасмер, 2, 255). Параўн. клуміць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beúnruhigen

1.

vt турбава́ць

2.

(sich)

(wegen G, über A) трыво́жыцца, непако́іцца (пра што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

afflict

[əˈflɪkt]

v.t.

спрычыня́ць боль, му́чыць; засмуча́ць, непако́іць; турбава́ць; гры́зьці

The pangs of conscience afflicted him — Яго́ му́чылі дако́ры сумле́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Тлума́ 1 ’клопат’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Вытворнае ад тлуміць ’турбаваць’, гл.

Тлума́ 2 ’густыя зарасці ў лесе’ (чач., Мат. Гом.). Магчыма, старое запазычанне, параўн. ст.-польск. tłum ’стос дроў; купа дрэў’ (XV ст.), што да tłumić ’сціскаць, прыгнятаць’ (Борысь, 635), гл. тлуміць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)