Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
żałość
ж.кніжн.туга, журба, смутак; жаль;
żałość nad losem — журба па лёсе; бедаванне над лёсам;
żałość po matce — туга па маці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
цеціва́, -ы́, мн. цяцівы́і (з ліч. 2, 3, 4) цецівы́, цяціў, ж.
1. Вяроўка, струна, якая сцягвае канцы лука.
2.Туга нацягнутая вяроўка, трос у некаторых механізмах, прыладах (спец.).
Ц. лучковай пілы.
3. Бакавая нахіленая бэлька лесвіцы, у якую ўстаўлены канцы прыступак (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
tense
I[tens]1.
adj.
1) ту́га наця́гнуты
a tense rope — ту́га наця́гнутая вяро́ўка
2) напру́жаны
tense nerves — напру́жаныя нэ́рвы
a tense moment — напру́жаны мо́мант
2.
v.t.
1) мо́цна, ту́га наця́гваць
2) напру́жваць
He tensed his muscles — Ён напру́жыў муску́лы
II[tens]
n., Gram.
час -у m. (дзеясло́ва)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ту́жа ‘туга, сум, журба’ (лід., Арх. Федар.), н.-луж.tuža ‘тс’, в.-луж.tuža ‘сум’, ‘непрыемнасць, трывога, хваляванне’. Паўночнаславянскае рэгіянальнае ўтварэнне ад асновы прасл.*tǫg‑ і суф. *‑ja (як лу́жа, сажа і інш.), параўн. туга (гл.), або незалежныя дэрываты ад тужы́ць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хандра́
[ад гр. (hypo)chondria = жывот, вантробы]
маркотны, сумны настрой; туга.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Bekümmernis
f -, -se
1) журбо́та, туга́
2) кло́пат
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Níedergedrücktheit
f - прыгне́чанасць, прыгне́чаны стан; марко́та, туга́, сум
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Сухата́ ’сухасць’, ’вычарпанне, туга’ (Нас.), ’засуха, засуш’ (Барад.), ’хвароба’, ’турбота, клопат’ (Ян.), ’туга’ (Растарг.). Паводле Аткупшчыкова (Этимология–1984, 193), дакладная паралель літ.sausatà ’сухасць’. Дэрыват ад сухі (гл.) з суф. ‑ат‑а, параўн. з іншым варыянтам суфікса ў сухота, гл. (Сцяцко, Афікс. наз., 120).