сусве́т, -у, М -све́це, м.

1. (С вялікае). Увесь свет, бясконцы ў часе і прасторы, разнастайны па формах, якія прымае матэрыя ў працэсе свайго развіцця.

Разгадаць тайны Сусвету.

2. Зямны шар, Зямля з усім, што існуе на ёй.

Аб’ехаць увесь с.

|| прым. сусве́тны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Сусветная прастора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stealth

[stelӨ]

n.

та́йны або́ хі́тры ўчы́нак

by stealth — крадко́м, бязь ве́дама

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

subterranean [ˌsʌbtəˈreɪniən] adj. fml

1. падзе́мны;

a subterranean river падзе́мная рака́

2. сакрэ́тны, та́йны;

subterranean diplomacy та́йная дыплама́тыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сы́шчык, ‑а, м.

Тайны агент вышукной паліцыі; шпег. Была такая слота-непагода, Што нават сышчык, затуліўшы твар, Свой пост пакінуў каля сцен завода, Падаўся грэцца ў бліжэйшы бар. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыдакты́зм, ‑у, м.

Кніжн. Павучальнасць. Самуіла, які любіў кнігу і хацеў пазнаць тайны сусвету, не мог задаволіць рэлігійны дыдактызм. Каваленка. [Канец] байкі не выклікае смеху і ўспрымаецца як голы дыдактызм. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таямні́ча прысл, таямні́чы

1. gehéimnisvoll, gehéimnisreich; mysteriös (загадкавы, незразумелы);

2. ǘbernatürlich (па-за мяжой пазнання);

3. (тайны, заборонны) gehéim, héimlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Gehéimnis

n -ses, -se таямні́ца, сакрэ́т

hínter ein ~ kómmen*, ein ~ lüften — (рас)пазнава́ць таямні́цу

Wáhrung des ~ses — захава́нне та́йны

Préisgabe des ~ses — выдава́нне та́йны

ein öffentliches ~ — усі́м вядо́мы сакрэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stealthy

[ˈstelӨi]

adj.

та́йны, патае́мны, скры́ты

stealthy glance — по́зірк крадко́м

stealthy whisper — патае́мны шэпт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Таямні́ца ’нешта скрытае, тайнае, загадкавае’, ’тайна’, ’таемнасць’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк.), сюды ж таямні́чы ’патаемны’, ’загадкавы (пра чалавека)’, ’тайны, сакрэтны’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), таемні́чы ’тс’ (Вруб.). З польск. tajemnica, tajemniczy ’тс’, вытворных ад tajemny (Борысь, 625), гл. таемны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́знаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і з дадан. сказам.

Разм.

1. Тое, што і выведаць (у 1 знач.).

2. Тое, што і спазнаць. Вызнаць тайны акіяна — Вось імкненне іх [вучоных] і план. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)