2) (D) разм. вы́мантачыць, сцягну́ць (што-н. у каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Сцяго́лка, сцягоўка ’бочкі розных памераў для засолу агуркоў, капусты, а таксама для ссыпкі збожжа’ (малар., З нар. сл.). Няясна. Магчыма, да стуга (гл.) ’бочка’, але таксама ’вузкая палоска’, параўн. укр.стяго́ль ’стужань’, стяге́ль ’перакладзіна’, апошняе Махэк₂ (590) узводзіць да *vъs‑tęga ад *tęgnǫti, гл. сцягваць, сцягнуць < цягнуць.
1. Шмаргнуўшы, сарваць што‑н. або абарваць з паверхні. Варажыла тут дзяўчынка На калоссях аржаных, Сашмаргнуўшы з іх шчацінку.Колас.Шмаргануў Косцік па ботах шчоткаю раз, другі раз. Гразь прыклеілася да скуры моцна, так проста не сашмаргнеш.Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mítgehen
*vi(s) ісці́ (з кім-н.), суправаджа́ць (каго-н.)
etw. ~ lássen* — разм.сцягну́ць, укра́сці што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Пашпэ́ціць ’сцягнуць, паморшчыць’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). Да па- і шпэціць ’рабіць непрыгожым, брыдкім’ < польск.szpecić ’псаваць выгляд, брыдзіць’ (Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 5, 498), (o)szpacić < HHM. Spath (Брукнер, 553). Махэк₂ (620) жа звязвае чэш.špatny (з першасным значэннем ’слабы’) паходжаннем з літ.pešti, pentii ’знясільвацца, стамляцца’, да якога дадавалася ўзмацняльная прыстаўка s-.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
verschwínden
*vi(s) прапа́сці, зні́кнуць
etw. ~ lássen* — укра́сці, сцягну́цьшто-н.
j-n ~ lássen* — даць схава́цца каму́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пасця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Сцягнуць усё, многае або ўсіх, многіх. К вясне .. паразбіралі хаты і пасцягвалі бярвенне к дарозе.Чорны.— Узяў ён на рукі тое дзіця мёртвае і не бачыць, куды ісці... Ідзе і на дамы, на слупы натыкаецца, бы ўсё адно сляпы... Мы аж пілоткі з галоў пасцягвалі...Сачанка.Гэтым дротам чырвонаармеец пасцягваў дзіркі ў абодвух чаравіках.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сця́гнуты
1. стя́нутый; ста́щенный; сня́тый; сдёрнутый;
2. стя́нутый; со́бранный;
3. стя́нутый;
4. зата́щенный;
5. стя́нутый, сведённый;
6.разг. ста́щенный, стя́нутый;
7. схва́ченный;
1-7 см.сцягну́ць1-7;
8.лингв. стяжённый, стя́нутый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазаця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Зацягнуць куды‑н. або ў што‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. На другую ноч пчаляры пазацягвалі ў лазу і ў прыбярэжныя ядлоўцавыя кусты ўсе чаўны і лодкі.Кулакоўскі.
2.пераважнабезас. Пакрыць тонкім слоем чаго‑н. усё, многае. Сажалку пазацягвала бросняй.// Загаіць усё, многае. [Салвесь:] — А хай вам толькі пазацягвае раны — забяру да сябе.Карпюк.