clench

[klentʃ]

1.

v.t.

1) сьціска́ць, заціска́ць

2) мо́цна схапі́ць, заці́снуць у руцэ́

2.

n.

мо́цны сьці́ск (кулака́, зубо́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gobble

[ˈgɑ:bəl]

v.

е́сьці ху́тка й пра́гна, глыта́ць вялі́кімі кава́лкамі

gobble up, informal

а) захапі́ць, схапі́ць

б) жэ́рці; пажыра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Ла́мкаць, ламкаты (экспр.) ’есці, хлёбаць’ (З нар. сл.) — аўгментатыўная (з ‑к‑) форма дзеяслова ломіць (гл.). Параўн. тое ж і ў балг. ламкам ’намагацца схапіць ротам аблупленае яйка (на масленіцу)’ (Цыхун, БСИ, 1976, 5, 91–92).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lunge2 [lʌndʒ] v. (at/towards/for) кі́нуцца (на каго-н. або што-н.);

lunge forward кі́нуцца напе́рад;

They both lunged forward to catch the ball. Яны абодва рвануліся наперад, каб схапіць мяч.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Выстарча́ць ’набываць стараннем, клопатамі’ (Нас.); ’дастаўляць усё па жаданню, хацець чаго-небудзь нязбытнага’ (Бір. Дзярж.), вы́старчыць ’хапіць’ (Сцяц.); ’выпрасіць’ (Праблемы філал., 4). Ст.-бел. выстарчитисхапіць’. Запазычанне з польск. wystarczać ’хапаць, быць дастатковым’ (Булыка, Запазыч., 75).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бізу́н, ‑а м.

1. Плецены з раменных палосак арапнік або вітая з ільну, канапель пуга. Сяргейка забег наперад статку, ляснуў бізуном і працягла, як гэта рабіў дзед Патап, закрычаў: — Куды-ы! Хомчанка, — і што? — Міхась насцеражыўся, і рука яго з бізуном, якім збіраўся сцебануць каня, застыла ў паветры. Сіўцоў. // Уст. Сродак экзекуцыі. Пакараць бізунамі. □ Дзе бізуны свісталі, там песні звіняць. З нар.

2. Удар бізуном. Даць дваццаць пяць бізуноў.

3. Сімвал грубай сілы, прымусу. Узнімаюць плугі дзірваны. Ні пана няма, ні слугі, Не гоняць народ бізуны. Купала.

•••

Голы як бізун гл. голы.

Зарабіць бізуна гл. зарабіць.

Прасіць бізуна гл. прасіць.

Схапіць бізуна гл. схапіць.

Усыпаць бізуноў гл. усыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clutch2 [klʌtʃ] v. (at)

1. схапі́ць; сці́снуць, заці́снуць, прыці́снуць

2. схапі́цца, ухапі́цца

a drowning man will clutch at a straw хто то́піцца, (і) за сало́мінку хо́піцца; ≅ калі́ то́пішся, дык за бры́тву ўхо́пішся

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hbhaft

iner Sche ~ wrden — завало́даць чым-н.

des Verbrchers ~ wrden — схапі́ць злачы́нца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bfassen

vt

1) склада́ць, ствара́ць, піса́ць

2) схапі́ць, злаві́ць (на месцы злачынства)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перахапі́ць

1. (схапіць) bfassen vt;

2. (пісьмо) bfangen* vt; bhorchen vt (падслухаць);

3. разм. (крыху паесці) inen Bssen zu sich nhmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)