domena

ж. кніжн.

1. поле дзейнасці; галіна; сфера;

2. гіст. дамен

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

храмасфе́ра

(ад храма- + сфера)

слой сонечнай атмасферы, якая знаходзіцца над фотасферай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

domain [dəˈmeɪn] n.

1. улада́нне, маёнтак

2. сфе́ра, во́бласць (перан.); галіна́;

These matters are in his domain. Гэтыя справы ўваходзяць у яго кампетэнцыю.

3. comput. даме́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абся́г, ‑у, м.

1. Прастора, якую можна акінуць, ахапіць вокам; абшар; далягляд. Адсюль, з пагорка, перад чалавекам раскрываецца ўвесь абсяг. Даніленка. Палікар Сцяпанавіч, як сядзеў, адразу ўспомніў учарашні абсяг палёў навокал. Грамовіч.

2. перан. Сфера, галіна дзейнасці каго‑, чаго‑н. Увесь абсяг маіх інтарэсаў у асноўным абмяжоўваўся пытаннямі культуры. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азанасфе́ра

(ад азон + сфера)

слой у межах стратасферы з павышанай канцэнтрацыяй азону.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гамасфе́ра

(ад гама- + сфера)

ніжнія слаі атмасферы да 100 км (параўн. гетэрасфера).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псеўдасфе́ра

(ад псеўда- + сфера)

мат. паверхня, утвораная паваротам трактрысы вакол яе асімптоты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Bezírk

m -(e)s, -e

1) раён; уча́стак

2) акру́га

3) сфе́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паўша́р’е, ‑я, н.

1. Палавіна геаметрычнага шара.

2. Тое, што мае форму палавіны шара. А з вачэй — двух вялізных паўшар’яў — Слёзы буйнымі падалі слівамі. Лойка.

3. Адна з палавін, на якія ўмоўна падзяляецца зямны шар і нябесная сфера. Паўночнае паўшар’е. Паўднёвае паўшар’е.

•••

Паўшар’і галаўнога мозга — дзве часткі вялікага мозга ў чалавека і некаторых жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арбі́та, ‑ы, ДМ ‑біце, ж.

1. Шлях руху нябеснага цела. Арбіта Венеры. Арбіта Месяца.

2. перан.; чаго. Кніжн. Сфера дзеяння, пашырэння чаго‑н. Арбіта ўплыву.

3. Вочная ўпадзіна; вачніца. Расказвалі, напрыклад, што гітлераўскі генерал Гофмт пры адным упамінанні імя Каўпака станавіўся барвовы ад гневу, і яго пукатыя вочы ажно вылазілі з арбіт. Краўчанка.

[Лац. orbita.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)