фі́дэль

(ням. Fiedel, ад лац. fides = струна)

старадаўні струнны смычковы музычны інструмент, папярэднік віёлы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лі́ра​1

(польск. lira < лац. lyra, ад гр. lyra)

1) старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент;

2) даўнейшы струнны фрыкацыйны музычны інструмент вандроўных беларускіх музыкантаў-песняроў (лірнікаў);

3) перан. творчасць паэта, паэзія (напр. змоўкла л. Купалы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арфео́н

(фр. orpheon, ад гр. Orpheus = Арфей)

струнны шчыпковы клавішны музычны інструмент, разнавіднасць клавіра 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БАРД

(англ. bard),

спявак-казачнік у стараж. кельцкіх плямёнаў; у сярэднявеччы (гал. чынам у Ірландыі, Уэльсе, Шатландыі) — прафес. паэт-спявак, вандроўны ці прыдворны. Пад уласны акампанемент на кроце (струнны шчыпковы інструмент) выконвалі гераічныя песні-балады, баявыя, рэліг. і сатыр. песні, элегіі і інш. У наш час бардам наз. аўтара і выканаўцу аўтарскай песні.

т. 2, с. 306

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рая́ль

(фр. royal = каралеўскі)

струнны ўдарна-клавішны музычны інструмент з размешчанымі па гарызанталі струнамі, разнавіднасць фартэпіяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бас

(іт. basso)

1) самы нізкі мужчынскі голас, а таксама спявак з такім голасам;

2) духавы або струнны музычны інструмент нізкага рэгістра і тэмбру.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

віёла

(іт. viola)

струнны смычковы музычны інструмент, пашыраны ў сярэднія вякі ў раманскіх краінах; папярэдніца скрыпкі, віяланчэлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

клавесі́н

(фр. clavecin, ад лац. clavis = ключ)

струнны шчыпковы клавішны музычны інструмент 16—18 ст., папярэднік фартэпіяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

та́ры

(груз. tari)

струнны шчыпковы музычны інструмент, пашыраны на Каўказе і ў Сярэд. Азіі; мае 11 струн.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арке́стр м.

1. Orchester [-´kɛs-] n -s, -, Kapélle f -, -n;

ама́тарскі арке́стр Lái¦enorchester n;

стру́нны арке́стр Stréichorchester n;

духавы́ арке́стр Blasorchester n;

вайско́вы арке́стр Militärkapelle f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)