strona
stron|a
ж.
1. бок;
wziąć kogo na ~ę — адвесці (паклікаць) каго ўбок;
być po czyjej ~ie — стаяць на чыім баку;
po drugiej ~ie ulicy — на іншым баку вуліцы;
na lewej ~ie — на левым баку (вопраткі); на адвароце;
2. грам. стан;
~a zwrotna — зваротны стан;
~a czynna — незалежны стан;
~a bierna — залежны стан;
3. старонка;
4. камп. старонка; сайт;
strona domowa — хатняя старонка;
5. край, старонка;
~y ojczyste — родная старонка; родны край;
odwrotna ~a medalu — адваротны бок медаля;
żart na ~ie — без жартаў, жарты набок;
(cztery) ~y świata — (чатыры) бакі свету;
na ~ie тэатр. набок, убок (пра рэпліку) ;
to ładnie z twojej ~y — вельмі міла з твайго боку
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
крэ́дыт, ‑у, М ‑дыце, м.
Правая старонка прыходна-расходнай кнігі, куды запісваюцца ўсе скарыстаныя каштоўнасці, а таксама ўсе даўгі і расходы, якія ёсць на гэтым рахунку; проціл. дэбет.
[Ад лац. credit — ён верыць.]
крэды́т, ‑у, М ‑дыце, м.
1. Продаж тавараў з адтэрмінаванай платай або часовая выдача грошай у доўг з выплатай за гэта працэнта. Доўгатэрміновы крэдыт. Грашовы крэдыт. Узяць тэлевізар у крэдыт.
2. Камерцыйнае давер’е; плацежаздольнасць. // перан. Давер’е, аўтарытэт. Палітычны крэдыт. Карыстацца крэдытам у каго-небудзь.
3. мн. (крэды́ты, ‑аў). Грашовыя сумы, адпушчаныя на пэўныя расходы. Крэдыты на будаўніцтва. Крэдыты на народную асвету.
•••
Дзяржаўны крэдыт — сістэма дзяржаўных пазык.
[Ад лац. creditum — доўг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яна́, яе, ёй, яе, ёй (ёю), аб ёй; мн. яны; займ. асаб. 3 ас. адз. ж.
1. Ужываецца (з мэтай пазбегнуць паўтарэння) замест назоўніка жаночага роду адзіночнага ліку, які абазначае, звычайна ў папярэднім кантэксце, прадмет гаворкі. Партыя намі кіруе, Мы — выхаванцы яе. Куляшоў. // (у спалучэнні са словам «сама»). Іменна тая, а не хто іншы; тая самая.
2. толькі Р. Ужываецца ў знач. прыналежная займенніка; яе. Як маліны, яе [Бандароўны] губкі, А твар, як лілея; Як дзве зоркі, яе вочы, Гляне — свет яснее. Купала.
3. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар. Вось яна — родная старонка!
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
front2 [frʌnt] adj.
1. пярэ́дні; пе́ршы;
the front page пе́ршая старо́нка/паласа́ (у газеце); ты́тульны ліст (у кнізе);
the front page news асно́ўныя наві́ны ў газе́це;
the front rows пе́ршыя рады́;
the front wheels/legs пярэ́днія ко́лы/ла́пы
2. ling. пярэ́дні;
a front vowel гало́сны пярэ́дняга ра́да
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дзяся́ты ліч Zéhnte (sub) m -n, -n;
а дзяся́тай гадзі́не um zehn (Uhr);
дзяся́тая старо́нка Séite zehn;
адна́ дзяся́тая ча́стка Zéhntel n; der zéhnte Teil;
◊ з пя́тага на дзяся́тае vom Húndertsten ins Táusendste
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ты́тул
(лац. titulus = надпіс)
1) ганаровае радавое або падараванае дваранскае званне (напр. т. графа, т. барона);
2) званне, якое прысвойваецца каму-н. у знак прызнання яго заслуг (напр. т. чэмпіёна);
3) старонка кнігі, на якой надрукаваны загаловак, імя аўтара, год і месца выдання; тытульны ліст.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
страна́ ж.
1. (местность, край) краі́на, -ны ж., край, род. кра́ю м., старо́нка, -кі ж.;
в жа́рких стра́нах у цёплых края́х;
2. (государство) краі́на, -ны ж.;
по всей стране́ па ўсёй краі́не;
стра́ны све́та геогр. кіру́нкі све́ту.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Ты́тул 1 ‘загаловак кнігі’, ‘першая старонка кнігі, тытульны ліст’ (ТСБМ, Гарэц., Некр. і Байк.), ст.-бел. тытулъ, тителъ, титулъ ‘загаловак, назва’, ‘надпіс’. Са ст.-польск. tytuł ‘тс’, якое з лац. titulus ‘тс’, ‘надмагільны надпіс’, ‘подпіс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), у ВКЛ таксама ‘прычына, падстава, права’ (Жлутка).
Ты́тул 2 ‘ганаровае або дараванае дваранскае званне (барон, князь, граф)’ (ТСБМ, Некр. і Байк.): у каго ў шкатуле, той і ў тытуле (брасл., Рабк.), ‘вясельны чын асоб, што маюць акрэсленыя функцыі ў рытуале’ (беласт., Этнагр. зб., 112), ст.-бел. тытулъ, титулъ ‘тытул, званне’ (1438 г., ГСБМ). Са ст.-польск. tytuł < лац. titulus ‘ганаровае званне, слаўнае імя’, ‘гонар, слава’, ‘подзвіг, заслуга’, сюды ж ст.-бел. тытуловати ‘называць’ (1622 г.) са ст.-польск. tytułować ‘называць’, якое з лац. titulāre ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 198).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
blank2 [blæŋk] adj.
1. пусты́, чы́сты, незапо́ўнены;
a blank cheque незапо́ўнены чэк;
a blank page пуста́я старо́нка;
blank walls пусты́я сце́ны
2. бязду́мны, тупы́;
a blank stare пусты́ по́зірк;
Suddenly my mind went blank. Раптам у мяне ў галаве памутнела.
3. по́ўны, абсалю́тны;
a blank refusal катэгары́чная адмо́ва; адмо́ва наадрэ́з
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
чацвёрты ліч der víerte;
чацвёртага сту́дзеня am víerten Jánuar;
чацвёртая гадзі́на es geht auf vier (Uhr), drei Uhr vorbéi;
а чацвёртай гадзі́не nach drei (Uhr);
чацвёртая старо́нка die víerte Séite, Séite vier;
чацвёрт ну́мар Númmer vier
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)