адклі́каць, -клічу, -клічаш, -кліча; -кліч; -кліканы; зак., каго-што.

1. Паклікаўшы, прымусіць адысці куды-н.; адазваць.

А. знаёмага для размовы.

2. Вярнуць назад, прапанаваўшы спыніць выкананне ранейшых абавязкаў (афіц.).

А. пасла.

|| незак. адкліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адкліка́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ся — выгук, каб спыніць гутарку: Sia! dzieci (Варл.), ’ша!’: Ціха, ся! (ашм., Стан.). Запазычана з т. зв. літвацкага дыялект мовы ідыш, дзе замест š вымаўляецца s, параўн. Астравух, Ідыш-бел. сл., 27. Гл. ша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

finish with

а) спыні́ць, не праця́гваць

б) парва́ць сябро́ўства з кім

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nip in the bud

спыні́ць, здушы́ць у зача́тку, зьні́шчыць у ко́рані

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

shut down

а) зачыні́ць (фа́брыку), спыні́ць часо́ва (пра́цу)

б) зачыня́ць, ліквідава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mankíeren

vi

1) адсу́тнічаць, манкі́раваць, прагу́льваць

2) спыні́ць плацяжы́ [вы́плату], збанкрутава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

stópfen

1) цырава́ць

2) набіва́ць (люльку)

3)

~! — (каманда) спыні́ць аго́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

даво́лі, прысл.

1. (у спалучэнні з прым. або прысл.). У значнай ступені, у вялікай колькасці.

Прыйшлося дабірацца д. доўга.

2. безас., у знач. вык. Дастаткова, колькі трэба.

Дома ўсяго д.

3. безас. з інф. або з Р. Хопіць, досыць, пара спыніць.

Д. слоў, справа патрэбна!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

башма́к

(рус. башмак, ад цюрк. bašmak)

асобы від тормаза ў выглядзе клінападобнай калодкі, якая падкладваецца пад колы вагонаў, каб спыніць іх рух.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

забастава́ць

1. ánfangen zu stréiken; in Streik tréten*; die Árbeit níederlegen (спыніць работу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)