трэцеразраднік, ‑а, м.

Разм. Спартсмен трэцяга разраду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

big-timer [ˈbɪgtaɪmə] п. infml знакамі́тасць; акцёр/спартсме́н вышэ́йшага кла́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

альпініст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца альпінізмам.

|| жаночы род: альпіністка.

|| прыметнік: альпінісцкі.

  • А. рыштунак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

алімпіец назоўнік | мужчынскі род

  1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: бог, жыхар Алімпа.

  2. Спартсмен — удзельнік Алімпійскіх гульняў (размоўнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Spórtler

m -s, - спартсме́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

горналыжнік, ‑а, м.

Спартсмен, які займаецца горналыжным спортам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагаборац, ‑рца, м.

Спартсмен, які ўдзельнічае ў мнагабор’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадналыжнік, ‑а, м.

Спартсмен, які займаецца воднымі лыжамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мотакрасмен, ‑а, м.

Спартсмен, які спецыялізуецца па мотакросу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бейсбаліст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца бейсболам; ігрок у бейсбол.

|| жаночы род: бейсбалістка.

|| прыметнік: бейсбалісцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)