holy [ˈhəʊli] adj. святы́;

holy bread про́свіра, прасві́рка;

holy water свята́я вада́;

HolyLand Свята́я зямля́ (Палесціна);

Holy City свяшчэ́нны го́рад (Іерусалім, Рым і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

solemn [ˈsɒləm] adj.

1. ва́жны, сур’ёзны; хму́рны;

solemn faces пану́рыя тва́ры

2. урачы́сты; святы́;

take a solemn oath урачы́ста клясці́ся;

the solemn truth свята́я пра́ўда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

St. (пісьмовае скар. ад): 1. Saint Святы́ (у назвах);

St Paul’s (Cathedral) Сабо́р Свято́га Па́ўла

2. Street ву́ліца;

Regent St. Ры́джэнт-стрыт

3. AmE State штат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Свято́к ‘храмавое свята’ (Сл. ПЗБ, Сержп.), свето́к ‘свята’ (Сл. ПЗБ, ТС, Ян.), святкі́ ‘прамежак часу ад Каляд да Вадохрышча’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. свѧток ‘свята’ (Скарына, Альтбаўэр), сюды ж свя́точки ‘святыя дні; увасобленыя святы’: Перед Богомъ стояць уси́ святочки (Нас.), укр. святки́ ‘святочныя дні Каляд і Вялікадня’, рус. свя́тки ‘час ад Каляд да Вадохрышча’, ст.-рус. свѧток ‘свята’, серб. дыял. све̑так ‘тс’, славен. svétek ‘тс’. Прасл. *svętъkъ ‘свята’, вытворнае ад *svętъ (гл. святы), параўн. Тапароў, Этимология–1986–1987, 33; Фасмер, 3, 584. Зыходная форма для святкава́ць ‘адзначаць свята; не працаваць з нагоды свята’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ), светкова́ць, сʼеткова́ць, сеткова́ць ‘тс’ (ТС), якім адпавядае серб. свѐтковати, дыял. светкова̏т: У на̑с се тај све̑так не светку̏је (Элезавіч, 2, 207), свято́чны ‘звязаны з святам’ (ТСБМ, Ласт., Стан., Некр. і Байк., Сл. ПЗБ), свето́чны ‘тс’ (ТС) і інш. Прывязанасць да пэўнага гадавога цыкла (пазней, відаць, перанесеная і на хрысціянскія святы) дазваляе выказаць меркаванне пра больш ранняе паходжанне назвы, чым форма свята (гл.), якая цяпер успрымаецца як зыходная. Параўн. Жураўлёў, Язык и миф, 97.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Hilige

sub m, f -en, -en рэл. святы́, -а́я

bei llen ~n schwören* — кля́сціся ўсі́мі святы́мі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

закра́са, ‑ы, ж.

Тое, што дабаўляюць у ежу для лепшага смаку, паху; прыправа. — Мне б якога крупніку ўлілі, і хоць для закрасы малаком засівілі. Гурскі. Мядок быў хітра дзесь запёрты, — Цяпер яго насталі часы, Бо ён патрэбен для закрасы, І што кісель той без сыты У вечарок гэты святы? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sacred [ˈseɪkrɪd] adj.

1. святы́, свяшчэ́нны; духо́ўны; рэлігі́йны;

a sacred duty святы́ абавя́зак;

sacred music духо́ўная му́зыка;

the sacred book Бі́блія;

a sacred object святы́ня;

a sacred procession хро́сны ход

2. непару́шны;

a sacred promise непару́шнае абяца́нне

3. fml (to) прысве́чаны;

sacred to the memory of my brother (звыч. надмагільны надпіс) све́тлай па́мяці майго́ бра́та

a sacred cow derog. чалаве́к, яко́га не́льга крытыкава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hilig

a святы́; свяшчэ́нны

~ hlten* — прытры́млівацца, трыма́цца (царкоўнага свята)

~ sprchen*vt рэл. кананізава́ць, далуча́ць да лі́ку [со́нму] святы́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

son [sʌn] n.

1. сын

2. the Son Ісу́с Хрысто́с;

the Father, the Son and the Holy Spirit Айце́ц, Сын і Святы́ Дух

a/the prodigal son bibl. блу́дны сын

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

айце́ц, айца, м.

Уст.

1. Служка культу.

2. Мужчына ў дачыненні да сваіх дзяцей; бацька. Так званіў ён [звон], так ён клікаў, Каб пазнаць дабро адзіна, Каб айцец не крыўдзіў сына. Колас. Ці я ў мамкі не радзілася, Ці ў айца не гадавалася. З нар.

•••

Духоўны айцец — свяшчэннік, які спавядае каго‑н. пастаянна.

Святы айцец — пачцівы зварот да служыцеля культу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)