агламера́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец.

1. Рыхлае скапленне розных горных народ і мінералаў.

2. Спечаная ў кавалкі дробная або пылападобная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́бальтавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кобальту, змяшчае ў сабе кобальт. Кобальтавая руда. Кобальтавая сталь.

2. Колеру кобальту; цёмна-сіні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малібдэ́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малібдэну. // У склад якога ўваходзіць малібдэн. Малібдэнавая руда. // Зроблены з малібдэну. Лямпа з малібдэнавай ніццю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэнтра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Гатовы сухі прадукт, спецыяльна апрацаваны для хуткага прыгатавання.

К. кашы.

К. квасу.

2. Корм высокай пажыўнасці для жывёлы (мука, вотруб’е, макуха, зерне).

3. Канцэнтраваная руда (спец.).

|| прым. канцэнтра́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

brick-red

[,brɪkˈred]

adj.

цагля́ны, жо́ўта- або́ ру́да-чырво́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

argentiferous

[,ɑ:rdʒənˈtɪfərəs]

adj.

срэбрано́сны

an argentiferous ore — срэ́бная руда́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́капень, -пня, м.

1. звычайна мн. (вы́капні, -яў). Мінералы, руда і пад., здабытыя з нетраў зямлі.

Карысныя выкапні.

2. Арганізм, які існаваў у далёкія геалагічныя эпохі і захаваўся ў адкладах зямной кары.

Рэшткі выкапня.

|| прым. выкапнёвы, -ая, -ае.

В. мамант.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сярэ́браны, -ая, -ае.

1. Зроблены з серабра.

Сярэбраная лыжка.

2. Які змяшчае серабро.

Сярэбраная руда.

3. перан. Колерам або бляскам падобны да серабра.

С. іней.

4. Меладычна звонкі, высокага тону.

С. голас.

С. звон.

◊

Сярэбранае вяселле — дзень дваццаціпяцігоддзя шлюбнага жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ruda Śląska

ж. г. Руда-Шлёнская

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kruszec, ~cu

krusz|ec

м.

1. руда;

~ce miedzi — медная руда;

2. уст. каштоўныя металы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)