ро́ўны, -ая, -ае.

1. Гладкі, прамы, які не мае ўзвышэнняў, патаўшчэнняў, выгібаў.

Роўная мясцовасць.

Дарога ідзе роўна (прысл.). Роўнае вудзільна.

2. Аднолькавы, надта падобны, такі ж (па велічыні, значэнні, якасці).

Роўныя сілы.

На роўных пачатках.

Быць роўным каму-н. Гаварыць як з роўным (наз.). Як роўныя (на роўных правах, падставах, у роўных адносінах).

3. Раўнамерны, спакойны.

Р. пульс.

Роўна (прысл.) дыхаць.

Р. голас.

4. Пастаянна аднолькавы і спакойны, ураўнаважаны.

Роўнае жыццё.

Р. характар.

5. Цалкам аднолькавы па велічыні.

Роўныя долі.

6. Які знаходзіцца на адной лініі з кім-, чым-н. (па вышыні, глыбіні і пад.).

Кукуруза вырасла роўная з чалавекам.

○

Роўны лік — лік круглымі лічбамі, без дробаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

genáuso

adv ро́ўна [якра́з] такі́ ж (са́мы) (доўгі і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gleichvíel

adv усё ро́ўна, як бы там ні было́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obojętnie

1. абыякава;

2. усё адно; усё роўна; без розніцы;

obojętnie kto/kiedy — усё роўна хто/калі;

3. хім., фіз. нейтральна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

водазмяшчэ́нне, ‑я, н.

Колькасць вады, якая выцясняецца суднам і якая роўна вазе судна. Судна водазмяшчэннем у пяць тысяч тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сло́вно союз

1. (как, подобно) як, ні́бы, усё ро́ўна як;

она́ поёт сло́вно солове́й яна́ спява́е, як (усё ро́ўна як) салаве́й;

2. (будто) разг. ні́бы, нібы́та, бы́ццам;

сло́вно кто стучи́т? ні́бы (нібы́та, бы́ццам) не́хта сту́кае?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрыпу́н, ‑а, м.

Разм. Чалавек з хрыплым голасам. — Усё роўна паўзі, — гаворыць Косця, — хопіць тут і без цябе хрыпуноў. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пло́ско нареч.

1. пло́ска, ро́ўна;

2. пляска́та; пахі́ла; плазава́та; неглыбо́ка; плы́тка;

3. ту́па, няўда́ла; бана́льна; см. пло́ский.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распасце́рці, -стру́, -стрэ́ш, -стрэ́; -стро́м, -страце́, -стру́ць; распасцёр, -сце́рла; -стры́; -сцёрты; зак., што.

1. Шырока раскінуць (рукі, крылы).

2. Роўна, свабодна разгарнуць, разаслаць што-н. на паверхні чаго-н.

Р. коўдру на канапе.

3. перан., на каго-што. Пашырыць сферу дзеяння чаго-н.; распаўсюдзіць.

Р. сваю ўладу.

|| незак. распасціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

halves

[hævz]

n., pl. of half

пало́вы pl.

to go halves — дзялі́ць ро́ўна напала́м (прыбы́ткі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)