сёдзельнік, ‑а, м.

Майстар, які робіць сёдлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

татуіро́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць татуіроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

труна́р, ‑а, м.

Той, хто робіць труны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

футля́ршчык, ‑а, м.

Майстар, які робіць футляры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́верзны, -ая, -ае (разм.).

1. Які робіць каверзы, схільны да іх.

К. чалавек.

2. Які заключае ў сабе каверзу; заблытаны, складаны.

Каверзнае пытанне.

|| наз. ка́верзнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парашуты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які робіць скачкі з парашутам.

|| ж. парашуты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. парашуты́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуля́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ля́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ля́к (разм.).

Той, хто нічога не робіць і разгульна жыве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маг, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які валодае тайнамі магіі; чарадзей.

М. і чараўнік (таксама перан.: пра чалавека, які робіць што-н. надта лёгка і лоўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цудатво́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які творыць, робіць цуды (у 1 знач.). Цудатворны абраз.

2. Кніжн. Які робіць што‑н. незвычайнае, такое, што выклікае здзіўленне. Цудатворны ўплыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́жачнік, ‑а, м.

Майстар, які робіць драўляныя лыжкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)