Ро́біць ’працаваць, рабіць’ (Нас., Бяльк., Жд. 2, Сцяшк.; міёр., З нар. сл.; Байк. і Некр.; віц., валож., іўеў., лун., калінк., ЛА, 2) ро́біць сена ’касіць сена’ (калінк., ЛА, 1), ст.-бел. робити. Да рабі́ць (гл.) у выніку абагульнення асабовых формаў (ро́біш, ро́біць, ро́бім і інш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рабі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. раблю́ ро́бім
2-я ас. ро́біш ро́біце
3-я ас. ро́біць ро́бяць
Прошлы час
м. рабі́ў рабі́лі
ж. рабі́ла
н. рабі́ла
Загадны лад
2-я ас. рабі́ рабі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ро́бячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мэ́бельшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які робіць мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

труна́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Майстар, які робіць труны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злачы́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які робіць або зрабіў злачынства.

Ваенны з. (асоба, якая ў ходзе вайны робіць злачынства супраць чалавецтва).

|| ж. злачы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

creditable [ˈkredɪtəbl] adj. пахва́льны, які́ робіць го́нар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апусташа́льны, -ая, -ае.

Які робіць апусташэнне.

Апусташальныя войны.

|| наз. апусташа́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самапі́сны, -ая, -ае.

Які аўтаматычна робіць запіс якіх-н. паказчыкаў.

С. механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выступо́вец, -по́ўца, мн. -по́ўцы, -по́ўцаў, м.

Той, хто дзе-н. выступае, робіць выступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бясшко́дны, -ая, -ае.

Які не робіць шкоды.

Бясшкоднае лякарства.

|| наз. бясшко́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)