Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bill2[bɪl]v.
1. (for) выстаўля́ць або́ выпі́сваць раху́нак
2. абвяшча́ць у афі́шах; абкле́йваць афі́шамі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
unsettled[ʌnˈsetld]adj.
1. нявы́рашаны, неўладкава́ны;
an unsettled bill неапла́чаны раху́нак
2. няўсто́йлівы, зме́нлівы (пра надвор’е)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
акруглі́ццасов., прям., перен. округли́ться;
твар яго́ ~лі́ўся — лицо́ его́ округли́лось;
раху́нак ~лі́ўся — счёт округли́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
invoice
[ˈɪnvɔɪs]
n.
раху́нак -ку m., накладна́я, факту́ра f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ло́ра
[ад іт. loro (conto) — іхні рахунак]
тое, што і лора-конта.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БЕЗНАЯ́ЎНЫ РАЗЛІ́К,
разлік без удзелу наяўных грошай — шляхам пераводу (пераліку) пэўнай сумы з рахунку плацельшчыка на рахунак крэдытора ў крэдытных установах ці шляхам заліку ўзаемных патрабаванняў. У нац. абароце выконваецца: плацежнымі патрабаваннямі, даручэннямі, патрабаваннямі-даручэннямі, чэкамі, акрэдытывамі, вэксалямі, інкасавымі даручэннямі. Найчасцей безнаяўныя разлікі звязаны з інкасаўскімі аперацыямі банкаў, калі банк паводле даручэння свайго кліента і на аснове разліковых дакументаў атрымлівае грашовыя сродкі, якія належаць гэтаму кліенту, ад інш. суб’ектаў гаспадарання і залічвае іх на рахунак атрымальніка (кліента). Плацяжы па безнаяўных разліках ажыццяўляюцца: пасля адгрузкі (водпуску) прадукцыі, выканання работ, аказання паслуг ці як папярэдняя аплата на агавораных (устаноўленых) умовах; са згоды плацельшчыка і пры наяўнасці сродкаў на яго рахунку ці крэдыту, прадугледжанага дагаворам. Безнаяўныя разлікі выкарыстоўваюцца і ў міжнар.эканам. адносінах.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
éinberechnen
vt уключа́ць у раху́нак, улі́чваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бягу́чы, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.незал.цяпер.ад бегчы.
2.узнач.прым. Які зараз адбываецца, настаў; цяперашні. Банжын коратка расказаў, што было зроблена напярэдадні, расказаў пра планы на бягучы дзень.Шыцік.// Які адбываецца кожны дзень, штодзённы. [Мікалай Аляксеевіч] сказаў колькі слоў наконт бягучай работы, папрасіў Гарнастая быць заўтра на праўленні і выйшаў.Навуменка.А калі ўправіўся [Максім Сцяпанавіч] з бягучымі справамі і выпала вольная хвіліна, захацелася самому пайсці ў ліцейны.Карпаў.
•••
Бягучы момантгл. момант.
Бягучы рахунакгл.рахунак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)