таро́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць.

Незак. да утаропіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаёўнік, ‑а, м.

Разм. Любіцель піць чай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

süffeln

vi разм. ахво́тна піць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хлёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.

Разм.

1. Піць; піць вялікімі глыткамі. Хлёбаць чай.

2. Есці, чэрпаючы лыжкай вадкую страву. Хлёбаць суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lap​2 [læp] v.

1. (against) плёскацца (пра хвалі)

2. піць (звычайна пра жывёліну)

3. sport апярэ́дзіць на круг

lap up [ˌlæpˈʌp] phr. v. infml пра́гна піць (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тре́звенник разг. непіту́шчы, -шчага м.;

быть тре́звенником быць непіту́шчым, не піць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Піць (у якой-н. колькасці).

Нашча выпівае паўшклянкі мінеральнай вады.

2. Часта ўжываць спіртное (разм.).

Муж пачаў в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., што (разм.).

Піць што-н. перарывістымі глыткамі.

Кот лыкае малако.

|| аднакр. лы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. лы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запо́й, ‑ю, м.

Перыяд бесперапыннага п’янства. Піць запоямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарза́н, ‑у, м.

Вуглякіслая мінеральная вада. Піць нарзан.

[Ад кабардзінскага нарт-санэ — напітак казачнага гераічнага племені нартаў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)