◎ Піднава́ць ’пільнаваць здабычу (пра ката і інш.)’ (зэльв., бых., пух., бабр., Жыв, св.; пух., Сл. ПЗБ; слопім., Нар. словатв.), падкаваць, прыпіднаваць (скаціну, каб не лезла ў шкоду) (карэліц., Нар. сл.). З патаваць ’тс’ у выніку незвычайнага распадабнення я > д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рызыкава́ць ’ісці на рызыку’, ’падвяргаць рызыцы’, ’адважвацца на што-небудзь’ (ТСБМ; шальч., Сл. ПЗБ), рызыкавацца ’фанабэрыцца’ (пух., Сл. ПЗБ), ры́зыка ’магчымая небяспека’ (ТСБМ; пух., Сл. ПЗБ; Гарэц.), ’небяспека’ (лях.), рызыкоўна ’смела, нахабна’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. ryzyko, ryzykować ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нашчогацца ’насёрбацца’ (пух., З нар. сл.). Ад шчогаць (гл.), відаць, гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суя́рак ’мука з сумесі яравога збожжа’ (пух., Сл. ПЗБ), ’ярына; зерневыя культуры, якія сеюць вясной’ (Буз.; бярэз., нараўл., Расл. св.), суя́рок ’тс’ (Серб. Вічын, ПСл), суярко́вы ’з мукі яравога збожжа’ (пух., ЛА, 4). З су‑яр‑ак, гл. яр, ярына, параўн. суржык.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ла́пікна ’латка’ (пух., ДАБМ) утварылася, відавочна, шляхам кантамінацыі лапіна і лапікла (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Транбу́лька ’цыбулька-сеянка з насення’ (пух., З нар. сл.). Да трыбулька, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
счаса́ць 1, счашу, счэшаш, счэша; зак., што.
1. Зняць часаннем; вычасаць. Счасаць пух з труса.
2. Апрацаваць. ачысціць часаннем (лён, шэрсць і пад.). Счасаць воўну.
счаса́ць 2, счашу, счэшаш, счэша; зак., што.
1. Зняць часаннем верхні слой чаго‑н. ці шурпатасць. Счасаць кару з бервяна. // Апрацаваць што‑н. часаннем. Счасаць няроўнае месца дошкі.
2. Зрасходаваць пры часанні. Счасаць паляна на стружкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fluff
[flʌf]
n.
1) пух -у m., пушо́к -ка́ m., пушы́сты ворс (на ткані́не)
bit of fluff — пушы́нка f.
2) Sl. памы́лка ў чыта́ньні ў ра́дыё або́ на сцэ́не
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Прыхату́ліць ’прыхаваць’ (пух., Жд. 1), сюды ж, відаць, прыхату́рыць ’прыхаваць’ (Ласт.). Да хатуль (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трайко́ ’трыко’ (пух., Сл. ПЗБ). Да трыко́ (гл.). Дыфтонг ‑ай‑ пры ад’ідэацыі лексемы ма́йка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)