надасла́ць, ‑дашлю, ‑дашлеш, ‑дашле; ‑дашлём, ‑дашляце; зак., што.

Разм. Прымаць па пошце або з кім‑н. Надаслаў нядаўна верш мне адзін знаёмы з вёскі. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумяшча́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сумяшчальнага; здольнасць сумяшчацца. Сумяшчальнасць паняццяў. Псіхалагічная сумяшчальнасць.

•••

Сумяшчальнасць крыві — уласцівасць чалавечага арганізма прымаць і засвойваць пры пераліванні кроў пэўнай біялагічнай групы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

accept [əkˈsept] v. прыма́ць (у розных знач.);

accept an offer/an invitation прыма́ць прапано́ву/запрашэ́нне;

accept smth. (as smth.) прыма́ць/лічы́ць за пра́ўду;

He was disappointed not to be accepted into the club. Ён быў расчараваны тым, што яго не прынялі ў клуб.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нясто́йкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нястойкага. Нястойкасць рэчыва. □ [Лесарубы] ведалі, што адміністрацыя будзе старацца скрываць забастоўку і ім трэба было прымаць арганізацыйныя меры. Частка навічкоў праяўляла нястойкасць. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нездага́длівы, ‑ая, ‑ае.

Няздольны хутка здагадвацца, прымаць правільнае рашэнне; някемлівы. — Дай ножык! — Навошта? — спытаў Юра. — Які ты нездагадлівы! — адказала маці, але сын ужо ўсё зразумеў. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

take for

прыма́ць за каго́-што (памылко́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пры́мы ў словазлучэнні прыстаць у прымы ’пайсці ў прымакі’ (Мартынаў, Лекс. Палесся, 15). Гл. прыма́к, прыма́ць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

medication [ˌmedɪˈkeɪʃn] n. ле́кі, ляка́рствы; медыкаме́нты;

be on medication лячы́цца, прыма́ць ляка́рствы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пазі́раваць

(рус. позировать, ад фр. poser)

1) быць натурай для фатографа або мастака;

2) перан. прымаць позу, рысавацца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэакцэпта́цыя

(ад рэ- + лац. acceptare = прымаць)

паўторнае прыняцце да акцэпту вэксаля, паколькі спачатку акцэпт быў зроблены з абмежаваннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)