АДЗНА́КА,

1) метка, знак, пастаўленыя, каб абазначыць што-н., паказаць на што-н. 2) Знак, прыкмета, акалічнасць, паводле якіх можна пазнаць, вызначыць што-н. 3) Асаблівасць, рыса, якімі асоба, прадмет адрозніваюцца ад іншых асоб, прадметаў і інш. 4) Агульнапрынятая ацэнка ступені ведаў і паводзін навучэнцаў.

5) Ганаровы знак, ордэн, медаль і інш.

т. 1, с. 109

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сімптаматы́чны

(ад гр. symptoma, -atos = супадзенне, прыкмета)

які з’яўляецца сімптомам чаго-н.; паказальны ў якіх-н. адносінах;

с-ае лячэнне — лячэнне, накіраванае на ліквідацыю сімптомаў хваробы незалежна ад яе асноўнай прычыны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

telltale

[ˈtelteɪl]

n.

1) плятка́р плеткара́ m., плятка́рка f.; балбату́н -а́ m., балбату́ха f.

2) сыгна́льная прыла́да

3) знак -у m., прыкме́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Надвы́ш ’больш, вышэй’ (Нас.), nàdwyż ’плата звыш дамоўленага’ (Арх. Федар.). Са спалучэння прыназоўніка над (указанне на меру) з назоўнікам у форме старога він. скл. выш ’вышыня’, параўн.: упасць з вышы (Нас.), параўн. ESSJ SG, 1, 126. Форма з канцавым ж (калі гэта не прыкмета польскай арфаграфіі) пад уплывам польск. wyżej, што дало дыялектнае выжай замест вышай (Карскі, 1, 385).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Несатварэ́нны, несотворэнны ў выразе: несотворэнная сіла ’пра незлічоную колькасць’ (ТС). Відаць, царкоўнаславізм (параўн. ст.-слав. несътворенъ ’няствораны, няўчынены’, ’иёсътворенк ’невыкананне’), з развіццём семантыкі ад ’неіснуючы, нерэальны’ да ’які цяжка сабе ўявіць’. Аднак асноўная фармальная прыкмета запазычання — прэфікс -со (замест -с; параўн. звычайнае стварыць) у тураўскай гаворцы можа мець мясцовае паходжанне (сокоўзнуцца ’паслізнуцца’ і пад.), што Ускладняе канчатковае рашэнне пытання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВУ́СЫ,

1) у чалавека (мужчын) валасы над верхняй губой (другасная палавая прыкмета).

2) У многіх наземных млекакормячых (напр., катоў) — вібрысы на верхняй губе. У бяззубых кітоў (кітовы вус) — рагавыя пласцінкі ў верхняй сківіцы, якія ўтвараюць цадзільны апарат, на рыле — адзіночныя валаскі для дотыку. У некаторых птушак (напр., у вусатых сініц) — шчацінкападобнае пер’е ў вуглах рота, якое выконвае функцыю дотыку.

т. 4, с. 296

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

адзна́ка ж.

1. (метка, знак) Zéichen n -s, -, Kénnzeichen n;

2. (прыкмета) Mérkmal n -s, -e;

3. (ступень ведаў) Zensúr f -, -en, Nóte f -, -n;

ста́віць адзна́ку éine Nóte geben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трансгрэ́сія

(лац. transgressio)

1) геал. наступленне мора на сушу (параўн. рэгрэсія 1);

2) біял. з’яўленне пры скрыжоўванні ў другім або наступным пакаленнях такіх асобін, у якіх пэўная прыкмета выражана мацней, чым у бацькоўскіх формаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

boding

[ˈboʊdɪŋ]

1.

n.

перасьцяро́га f.; прадвяшча́ньне n., прыкме́та f., знак -у m., прадве́сьце n.

a boding of disaster — прадве́сьце няшча́сьця

2.

adj.

прадвяшча́льны, праро́цкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

symptom

[ˈsɪmptəm]

n.

1) сымпто́м -у m.

2) прыкме́та f.

Quaking knees and paleness are symptoms of fear — Дрыго́тка ў кале́нях і бле́днасьць — адзна́кі стра́ху

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)