гла́дкі, -ая, -ае.

1. Роўны, без упадзін і выступаў.

Г. стол.

Гладкая пляцоўка.

2. перан. Просты, лёгкі для разумення (пра мову, верш, думкі і пад.).

Г. стыль.

Лектар гаварыў гладка (прысл.).

3. Сыты, адкормлены (разм.).

Гладкія коні.

Г. пан.

|| наз. гла́дкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

простонаро́дье ср., собир., уст. про́стыя лю́дзі, про́сты наро́д, простанаро́ддзе, -ддзя ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манафто́нг, ‑а, м.

У мовазнаўстве — просты галосны гук, які ў працэсе свайго гучання не распадаецца на два элементы.

[Ад грэч. mónos — адзін і phthongos — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

artless [ˈɑ:tləs] adj. fml

1. про́сты, натура́льны, прастаду́шны, няхі́тры

2. немайстэ́рскі; неадмысло́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

austere [ɒˈstɪə] adj.

1. про́сты (пра стыль)

2. стро́гі, суро́вы

3. аскеты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mortal​1 [ˈmɔ:tl] n. сме́ртны;

a mere/an ordinary mortal про́сты сме́ртны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

uncomplicated [ʌnˈkɒmplɪkeɪtɪd] adj. несклада́ны; незаблы́таны, про́сты;

have an uncomplicated life жыць про́ста

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Про́ставар ’вакса’ (Касп.). Утварэнне ад кораня прост‑ (гл. просты) і вар, якое, мусіць, як і ў рус. вар, мае тут значэнне ’шавецкая смала’. Просты, магчыма, меў значэнне ’самаробны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schmúcklos

a про́сты, стро́гі, без аздо́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Prímzahl

f -, -en матэм. про́сты лік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)